MY STORY - IK BEN WIE IK BEN, NIET MEER OF MINDER - DEEL 3

Van Positief Denken naar op Wonderen Vertrouwen
My Story: IK BEN WIE IK BEN, NIET MEER OF MINDER - DEEL 3

---

AWAKENING
 
 
Elk jaar verjaar ik met plezier.  En waarschijnlijk is de appreciatie voor dit jaarlijks terugkerend evenement nog groter geworden nadat mijn schoonmoeder jaren geleden volgende levenswijsheid deelde: Weet je wat een manier is om altijd jong te blijven? (En vooraleer ik het nogal confronterend antwoord neerschrijf, maak ik er graag de kanttekening bij dat zij haar moeder op 4-jarige leeftijd verloor en een zus veel te vroeg is heen gegaan.)
Ben je er klaar voor? Hier komt ie: Jong sterven…

Deze inleiding was even nodig om aan te geven dat ik met leeftijden op zich heel weinig moeite heb, maar rond mijn 40e, was er voor mezelf, los dus van deze leeftijd, ‘van alles gaande'. 
Beschouw deze vage omschrijving gerust als alles omvattend.

Vandaag is hetgeen er toen bij mij speelde, veel duidelijker te omschrijven en te benoemen: ik was ‘zoekende’, werd bewuster en mijn ziel vond dat het blijkbaar hoog tijd was om ‘spiritueel te ontwaken*’.
                                                                                                                                   
Zonder dat ik er ook maar iets van doorhad, was mijn leven op dat moment een bocht van 180° beginnen maken. 
Het was de ommekeer die me terugbracht naar mijn geloof, geloof in iets van mezelf waar ik zo lang van was weggelopen…


                                                                          °°°°°°°°°°°°°°°°°°
Van rationele HR-madam naar een gelukkig, spiritueel zingevend leven in verbinding met de lichtwereld.
Of…hoe je ook met nagellak en hoge hakken een gelukkig, spiritueel leven in verbinding met de lichtwereld kan leiden.
                                                                         °°°°°°°°°°°°°°°°°°
                                                                                

AURA-MIGRAINE
 
Een hectische, stressvolle  situatie op het werk liet me voor het eerst persoonlijk kennis maken met wat ik een ‘zweverige taal’-diagnose noemde.

Vaag herinner ik me nog dat het een mooie zonnige voorjaarsdag was.
Terwijl ik achter mijn bureau op de 2e verdieping van wat men noemt ‘het kasteeltje’ in het ziekenhuis aan het werk ben, lijkt het of alles ijl wordt en krijg ik het gevoel dat mijn ogen met een vinger op een zeer flexibele en rekbare manier recht in mijn hersenen geduwd werden.  Je kan het vergelijken met een opgeblazen ballon waar je langzaam een grote knikker in duwt, waarbij het beeld van mijn zicht op dezelfde manier mee rekt.  Een normale uitleg, niet :-)?

Mijn collega, met wie ik het bureau deelde, had door dat er iets niet klopte en bracht me naar buiten zodat ik kon bekomen. 
Bijna gelijktijdig werd de afdeling neurologie ingelicht over het gebeurde door een andere collega, waardoor ik buiten rechtstreeks opgevangen werd door iemand van neurologie en al onmiddellijk kon meegaan voor verdere onderzoeken.
Zo zie je maar: werken in een ziekenhuis heeft zeker z’n voordelen en ik moet toegeven dat ik me onmiddellijk in goede handen voelde.

Nadat vrij snel duidelijk was dat er niets levensbedreigend aan de hand was, volgde er nog 1 test om een vermoeden definitief uit te sluiten of te bevestigen.
 
'Aura-migraine’ bleek de winnaar van de mogelijke diagnoses te zijn.
Aura-migraine??? Wat mocht dat toch wel wezen????

Migraine kende ik van mijn mama omdat ze deze vriend regelmatig onuitgenodigd op bezoek kreeg, maar van zijn neef ‘aura-migraine’ had ik nog nooit gehoord!
In  eenvoudige mensentaal blijken de symptomen van beide soorten migraine dezelfde te zijn, met het grote verschil dat aura-migraine géén pijn veroorzaakt. 
En zeker omdat een krachtige uitlokker van de familie migraine ‘stress’ is, kon ik me helemaal in deze diagnose vinden.

Alleen had ik moeite met de omschrijving, want ‘AURA’ dat hoorde voor zo’n rationeel iemand als ik, uitsluitend thuis in het geitenwollensokken-vakjargon
 
###
We duiken even terug in de tijd:

Rond mijn 18e gingen we met de school op bezinning in het 'Orshof' in (toen nog) Neerglabbeek.  Tijdens een rondleiding werden we toegesproken door Ivo Van Orshoven, een bijzonder man die door z’n ZIJN en om wat hij ZEI, een diepe indruk op me maakte.
Terug thuis gekomen vertelde ik in al mijn enthousiasme aan mijn ouders dat ik me  in het Orshof ontzettend goed voelde waarop mijn papa duidelijk en kordaat repliceerde: “Daar moet je maar niet te veel mee bezig zijn, dat zou wel eens een sekte kunnen zijn.”

Wat ik op dat eigenste moment voelde, kan best als volgt vertaald worden  :

Want als er iets was waar ik als tiener bang voor was, dan was dat ALLES wat met drugs te maken heeft en met sektes/spiritualiteit (want ergens in mijn hoofd was er een link tussen beide begrippen).

Volgens mij is op dat moment mijn koord met ‘voelen’, mijn verbinding met mijn intuïtie met een serieus hakbijl doorgekapt - EXIT herkenning 'goed gevoel'. Want als je je ergens goed voelt, dan is dat niet koosjer…

###

En jaren bleef het windstil op dat levensgebied… 
 
°Tot mijn nicht, die schoonheidsspecialiste was, door een zware ziekte getroffen werd en zich tijdens haar ziekteperiode ging verdiepen in Reiki en Engelen.
Engelen, Engelen en Engelen om maar te zeggen, ze was helemaal into Engelen.<

‘Waar je hart van vol is, daar loopt je mond van over’ zorgde ervoor dat ik via haar behandelingen en massages kennis maakte met etherische oliën, wat Reiki is en wat het voor je kan doen (waarvan ik me vooral haar immer zalig warme handen herinner) en als ik met de kinderen bij haar op bezoek ging, dan konden we niet vertrekken vooraleer ze een  engelenkaartje hadden getrokken.
En ik? Neen dank je...ik had nog altijd een liefde-haat verhouding met de spirituele wereld.   
 
°Een schoolse opendeurdag die we bezochten toen Kaylie naar het humaniora ging, droeg niet meteen bij aan de omarming van het spirituele.  Al  was het opnieuw een thuiskomen in de school waar ik zelf mijn humaniora doorlopen had.

De opendeurdag was interactief opgevat en je kon in  verschillende leslokalen deelnemen aan korte doe-activiteiten die begeleid werden door leerkrachten.
In één van de oude lokalen stond er een soort groot ludiek tarot-rad. En ergens wilde ik dit lokaal skippen om wat ik al kon zien, maar anderzijds werd ik er door aangetrokken.  Uiteindelijk werd ik helemaal overhaald door de begeleidende leerkracht die zich helemaal in haar rol inleefde, ons als authentieke zigeuner-waarzegster verwelkomde en het spel uitlegde. 
Zo mocht iedereen op zijn beurt aan het rad draaien waarop verschillende afbeeldingen stonden. De pijl zou op 1 afbeelding stoppen en deze afbeelding zou iets meer zeggen over de persoonlijkheid van de persoon die aan het rad gedraaid had.
“Dit is leuk” zei de leerkracht “dus waarom zouden ze het niet mogen doen? En misschien zit er toch ergens een waarheid in.”

Tja…om het goede voorbeeld te geven en het gezag van de leerkracht niet te ondermijnen, ging ik maar niet tegen de zigeuner-waarzegster in ;-).

Kaylie gaf als oudste eerst een draai aan het wiel en de pijl stopte bij een 'schaapje'.
Zowel de afbeelding (zelf had ze ook witte krulletjes) en de verdere uitleg die door de ‘waarzegster’ voorgelezen werd, klopten volledig voor Kaylie.  Lief , schattig, rustig, volgzaam, creatief,... waren enkele kernwoorden.
Tot hier was het leuk.

Toen was Joyce, de jongste aan de beurt.
En waar ik voor vreesde, gebeurde: de pijl bleef stilstaan op… DE DUIVEL!
Waarschijnlijk kreeg ik alle kleuren van de regenboog want ik voelde me echt niet goed.
Wat wil je: Ik zat met een duivelskind!
Gelukkig zag de leerkracht dat ik hulp nodig had en dat ze moest ingrijpen want ze begon onmiddellijk haar uitleg met te zeggen dat dit niet zo letterlijk moest genomen worden. Je ‘bent’ de afbeelding niet maar de afbeeldingen staan voor karaktereigenschappen.  Alleen was ik in die tijd nog lang niet klaar om verschil te kunnen maken tussen wat ik zag of wat de betekenis was van hetgeen ik zag. 

1 eigenschap van de afbeelding met de duivel herinner ik me nog (ik vermoed dat de shock de anderen heeft weggeveegd :-D): de persoon zou makkelijk abrupt dingen kunnen beëindigen om dan compleet andere keuzes te gaan maken.

8 jaar later kon ik een eerste keer bevestigen dat ook dit voor Joyce klopte: op haar 15e vroeg ze om naar PIKOH (KunstHumaniora in Hasselt) te mogen overstappen waar ze de richting WoordKunstDrama wilde gaan volgen. En ook al zou ze al haar vrienden en vertrouwde schoolomgeving moeten achterlaten, ze deed het.
De 2e bevestiging kwam op haar 18e toen ze, na enkele maanden hoger onderwijs gestart te zijn, besloot om hiermee te stoppen. Destination: onbekend.  

En zou ik aan het rad gedraaid hebben? No way!
 
 
En toch had deze  aura-migraine blijkbaar mijn interesse voor spiritualiteit en bewustwording verder, al was het schoorvoetend, aangewakkerd. 


 
MASTERMIND

In mijn zoektocht naar een oplossing om anders met  stress te kunnen omgaan, stootte ik op een 6 weken durende Mastermind rond persoonlijke groei.
Het enige wat er gevraagd werd, was de aankoop van een boek en de consumptie van een drankje tijdens de wekelijkse boeklezing ergens in Hasselts centrum.
Enerzijds fronste mijn voorhoofd want ik ben opgevoed vanuit de wetenschap dat niks ‘gratis’ is, maar toch voelde het of ik er moest zijn.

6 weken lang ging ik gebeten naar de bijeenkomsten. En ook al moest ik hiervoor door een rokerig café,  dealend met de typische vrouw(on)vriendelijke opmerkingen van naar aandacht zoekende stamgasten naar een muf vergaderzaaltje erboven, het kon me niks schelen, ik ging ervoor.  
Soms moet je al eens ergens door om de schoonheid aan de andere kant te zien ;-). 

We waren met 5 in het groepje en de begeleider, ieder met zijn eigen verhaal. 

Vanaf week 1 werd er gesproken over The Secret, Universal Laws, Energie, je krachtige zelf en God als ingrediënten voor een heerlijk leven. 
Het leek een beetje alsof het ging over de dagdagelijkse soepgroenten die we allemaal samen in de pot gooien om, nadat de nodige tijd erover is gegaan, als lekker smeuïg soepje in ons bord te scheppen.

Mijn ogen en mijn honger werden groter en groter, ik wilde er meer over weten, ik wilde er meer over horen, ik wilde leren leren leren.
MAAR telkens als de naam ‘God’ werd uitgesproken, dan kromp ik zo goed als letterlijk in elkaar.
 
Uitlegje verschuldigd?
Van thuis uit ben ik katholiek opgevoed. Dat hield in dat we als kind elke zaterdag of zondag met onze ouders naar de mis gingen en er werd verwacht dat we dit ook bleven doen tot we het huis uit gingen.
Naarmate ik ouder werd, kwam het dus al eens voor dat mijn vriend (nu mijn man) en ik zogezegd in een ander dorp naar de mis gingen maar dat we ergens iets gingen drinken.  Alleen,  als de auto dan op een gegeven moment elders gedetecteerd wordt, dan ben je betrapt en is het gedaan met de pret!
Dus van zodra we getrouwd waren,  was het: weg met GOD - de kerkelijke macht- we hadden helemaal geen match meer. 
 
En dan terug naar de Mastermind en God want: Alleen als je aangeeft als er iets aan de hand is, kan het uitgeklaard worden.
Met de uitspraak van het woord God, werd ik telkens terug gekatapulteerd naar mijn voorhuwelijkse kerkelijke realiteit en vermits ik daarmee gebroken had, liet deze herinnering me nog altijd ineenkrimpen.
Nu bleek dat de God waarover het in de Mastermind ging,  louter een soort aanspreking was voor een almachtige energie die totaal niet aan een religie gelinkt was, maar zo genoemd werd om de een vergelijkbare grootsheid te kunnen weergeven.
Met deze uitleg kon ik helemaal leven en ik durfde zelfs opnieuw het woord God in de mond nemen.
 
Deze 6 weken vlogen voorbij en hebben enorm veel impact op me gehad. 
Ik hoorde zoveel nieuwe dingen of misschien waren het herhalingen van wat ik eigenlijk wist. Maar ik liet het mezelf toe om minder kritisch te zijn, om iets wat ik vroeger onmiddellijk zou afschrijven, nu toch tenminste te bekijken en om anders te gaan denken.  Want we zitten met zoveel oude waarheden en overtuigingen die niet van ons zijn, dat het noodzakelijk is om onszelf regelmatig in vraag te stellen en ons afvragen waar we zelf zijn.

En misschien ben je nog aan het wachten op het addertje onder het gras?
Dat was er niet! Er werd wel de mogelijkheid aangeboden om na deze Mastermind voor persoonlijke coaching te gaan, maar dit aanbod was zo vrijblijvend dat het er zeker mocht zijn.
 


ENGELEN
 
Tijdens de Mastermindsessies werd er ook regelmatig over lieflijk gevederde schatjes, ook Engelen genoemd ;-), gesproken. 
Ik had zelfs het idee dat sommige deelnemers hier echt in ‘geloofden’ want ze vertelden hun ervaringen met Engelen alsof het de normaalste zaak van de wereld was. 
Ook was er een dame die zwaar ziek was en hier zo goed mee overweg kon omdat ze al haar vertrouwen in de Engelen had gelegd.  Het leek voor mij op dat moment serieuze kost, maar omdat die verhalen één voor één zo positief en verrassend waren, ging ik ook hier weer meer voor open staan…
 
En waar ruimte is voor nieuwe dingen, mag je er zeker van zijn dat die ruimte ingevuld zal worden ;-).
 
Zo kwam ik niet veel later op de werkvloer in contact met H.D. , een zelfstandige, vriendelijke en kokette dame.  Ze werkte op een afdeling waar ik regelmatig langsging om advies te geven.
​ 
Totaal niets liet vermoeden dat zij met het spirituele bezig was en toch kwamen we plots tijdens een gesprek over koetjes en kalfjes bij de Engelen terecht!
H. had zelf ook al heel wat mooie ervaringen door het werken en communiceren met Engelen beleefd .  Haar pakkende verhalen lieten een diepe indruk op me na en ook al spraken we wat gedempt en hielden we de omgeving nauwlettend in het oog,  alles leek zo puur, echt en natuurlijk.

Dus, als H., als vrouw van de wereld, met 2 voeten op de grond, zonder geitenwollen sokken zich met Engelen 'bezig hield', wat zou er dan kwaad kunnen? 

Geprikkeld door haar verhalen en omdat we beiden nood hadden om eens vrijuit te kunnen spreken in een andere omgeving, trakteerden we onszelf op een luxe-ontbijt in een gezellige zaak in Hasselt.

Na het ontbijt, waarbij het hoofdthema natuurlijk Engelen was, passeerden we een boekhandel waar sets met Engelenkaarten te koop waren.
​
En nadat me nogmaals bevestigd werd dat deze kaarten enkel met positieve energie werken, durfde ik het aan om mijn eerste set Engelenkaarten ‘Boodschappen van de Engelen’ van Doreen Virtue te kopen! 

Het zou niet mijn laatste zijn ;-)!

Eenmaal de eerste stap in de spiritualiteit gezet...

---

***EINDE DEEL 3***
 ​

*Als je Dr. Google raadpleegt voor de ‘ziekte’ spiritueel ontwaken dan krijg je o.a. een lijst met 40 symptomen voorgeschoteld.  Neem gerust aan dat ze één voor één (of gezamenlijk) de revue zijn gepasseerd vanaf mijn 40e en dat ze gedetailleerd de ingrediënten zijn van mijn vage maar alles omvattende omschrijving: er was van alles gaande.