MY STORY - IK BEN WIE IK BEN, niet meer of minder - Deel 4

VAN POSITIEF DENKEN NAAR OP WONDEREN VERTROUWEN
My Story: IK BEN WIE IK BEN, NIET MEER OF MINDER - DEEL 4

---

Het moment dat ik het denken aan 'wie ik zou moeten zijn' losliet,
kwam 'wie ik mocht zijn' tevoorschijn.

---

DE GROTE STAP IN HET DUISTER
 
In 2010 werd een fusie tussen de 2 Hasseltse ziekenhuizen aangekondigd.  Zoals het bij me past gooide ik me volledig (en vrijwillig) in opgerichte fusiewerkgroepen omdat ik het logisch zou vinden dat het beste van ziekenhuis 1 zou overgenomen worden door ziekenhuis 2 en omgekeerd.  Zo zag ik voor mezelf dat het project rond de wettelijke uurroosterplanning, wat ik met succes voor ziekenhuis 1 had uitgewerkt en ziekenhuisbreed had uitgerold, ook in ziekenhuis 2 zou mogen gaan implementeren.  Dit bleek te naïef…
Meer nog, als gevolg van de samensmelting van 2 HR-diensten, kreeg ik in het voorjaar te horen dat er een hiërarchische positie voor mij zou bepaald zijn, die ik helemaal niet zag zitten. 
Ik had 2 keuzes: het voorstel aannemen en gegarandeerd ongelukkig worden of op zoek gaan naar wat ik écht wilde in het leven. 
Het was emotioneel een heel eenzame, onzekere en zware periode…
 
In augustus 2010 was mijn beslissing duidelijk: ik zou voor optie 2 gaan.
Omdat open communicatie bij mij hoort, meldde ik mijn beslissing aan mijn toenmalige diensthoofd.  Omdat ze intern niets meer voor me kon doen, was ze heel begripvol.  En ook al zag ze het liever anders: ik mocht alle tijd nemen om op zoek te gaan naar een andere job.
 
Het eerste wat ik deed toen ik terug op mijn werkplek kwam, was de screensaver op de PC veranderen.  Vanaf nu zou ik hiervoor gaan - niet meer voor minder:
YOU KNOW YOU ARE ON THE ROAD TO SUCCESS
IF YOU WOULD DO YOUR JOB AND NOT BE PAID FOR IT

En herinner je je de naam Katrin Van de Water nog? Yes, 4 jaar na onze eerste ontmoeting ging ik opnieuw naar haar op zoek.  Na een beetje speurwerk bleek ze ondertussen een eigen bedrijf te hebben in loopbaanbegeleiding met de nadruk op personal branding.
Toen ik haar contacteerde, herinnerde ze zich onze eerdere afspraak nog en ze kwam graag naar Hasselt om hierop verder te gaan. 
Hierna deed ze het voorstel voor persoonlijke begeleiding en het bedrag wat er tegen overstond, deed me toch even aarzelen.  Zo'n bedrag had ik nog nooit voor mij persoonlijk uitgegeven. 
Maaaaaaaar ik ging ervoor en het bleek de beste investering in mezelf ooit!
De begeleiding startte in november waarbij mijn vertrouwen in mezelf en mijn goesting naar een professioneel leven dat helemaal bij mij paste,  heel snel naar een ongekend niveau groeiden. 
 
Tegelijkertijd verdiepte ik me in het toepassen van theorieën rond persoonlijke ontwikkeling.
En de tijd zou duidelijk maken ik met mijn ervaring, enthousiasme en positiviteit anderen zou kunnen helpen hun gelukkig leven te creëren.
 
Al snel had ik door dat ik niet vooruit zou komen zolang ik in de comfortzone van ‘neem gerust alle tijd om een andere job te zoeken’ zou blijven.
Door een weekend 'action-learning' in Nederland kreeg mijn zelfvertrouwen zo'n enorme boost, waardoor ik de beslissing durfde te nemen om op 28/2/2011 zelf mijn ontslag te geven. 
Zonder enig vooruitzicht op wat ik zou gaan doen.
De enige zekerheid die ik had, was dat op 15/7/2011, na mijn wettelijke opzegperiode, mijn contract definitef afliep…

Gedrild door de quote op de screensaver, was ik het mezelf een soort van ‘verplicht’ om voor het beste voor mezelf te gaan.  Om geen compromissen te sluiten vanuit veiligheid.

En het Universum speelt zo graag spelletjes als test voor ons: 
Zo had ik tijdens mijn opzegperiode gereageerd op interessante vacatures als loopbaanbegeleider en ik mocht op gesprek bij een grote speler op de arbeidsmarkt (mijn ego was alweer gestreeld ;-) ).

Dat gesprek verliep zo vlot dat er onmiddellijk over loonvoorwaarden gesproken werd en de all-in die aangeboden werd, was zo allesomvattend dat ik helemaal overweldigd was.  En toch zat er iets in mijn maag van katoen te geven: ‘Doe het niet-doe het niet-doe het niet!’
 
Mijn intuïtie was zo duidelijk omdat ik mezelf beloofd had om geen compromissen meer te sluiten.  Zou ik op dit aanbod ‘JA’ zeggen, dan stond de open val van stress klaar omwille van tijdsdruk door frequente verplaatsingen die naar andere locaties dienden gemaakt te worden.
 
Dus bye bye auto, laptop, gsm, extra-legale voordelen, commissies,… dit wordt het niet.
 
Ondertussen waren we einde juni en ging ik door mijn diepste angsten...
Het was zelfs zo erg dat mijn eigen hersenspinsels me wilden laten geloven dat we vanaf 15/7 geen geld meer zouden hebben om nog eten te kopen...
Deze gedachten horen niet bij mij, ze waren zo vreemd voor mij en toch waren ze absoluut nodig voor het proces. 
‘Als je tot het diepste gezakt bent, kan je alleen nog maar naar boven,’ was een gezegde dat vanaf dat moment volledige betekenis voor me kreeg. 
 
 Als ik terugkijk naar wat voorbij is, zie ik in mijn leven duidelijk de situaties waar de leiding van het Universum het helemaal heeft overgenomen:

1. Zo bleek de vertegenwoordiger van zonnepanelen die einde juni thuis langs kwam, een vroegere buurjongen te zijn.  Aan hem kon ik, zonder veel uitleg, vragen of hij ‘toevallig’ iemand kende die op zoek was naar administratieve hulp.
2. ‘Toevallig’ was de zaakvoerder van het bedrijf voor wie hij werkte op zoek naar iemand om intern administratieve structuur te brengen. 
3. Laat het nog ‘toevalliger’ zijn dat ik deze zaakvoerder kende vanuit het ziekenhuis waar we samen gewerkt hadden.
Is het verrassend dat ik na een open sollicitatiegesprek kon gaan genieten van enkele weekjes deugddoende vakantie waarna op 1 augustus een nieuwe tijdelijke uitdaging volgde?
4. Na dit project ging ik me nog meer op mijn persoonlijke groei focussen.  En kon ik een leven als zelfstandige uitbouwen in de veilige omgeving van het Starterslabo (ondersteundend VDAB-traject).
 
Met mijn ervaring, enthousiasme en positiviteit kon ik anderen helpen hun droomleven te creëren, via carrièrecoaching/training in combinatie met freelance opdrachten als eventmanager.
Success Lane ‘mijn eigen zaak’ was geboren.
 
Achteraf gezien besef ik dat het allemaal zo moest gaan.
De zware periode waar ik moest doorgaan, dwong me tot de keuze die ik maakte. 
Het was durven kiezen voor mezelf, vooruit gedreven door een ongekende en niet in mensentaal te omschrijven kracht van binnenuit. 
Het rechtstreekse gevolg hiervan, is mijn geluk vandaag.
 
 
MANON
Ergens in 2012, leerde ik Manon Neilen* 'toevallig' kennen.  Een ‘echte’ Nederlandse die in België woonde en een opstartende zaak had in alternatieve en holistische begeleiding van hoger gevoeligen vanuit intuïtie, engelen...
Haar ontmoeten was een heerlijkheid, want tot dan toe was mijn kennissenkring die zich met spiritualiteit 'bezighield', ietsiepietsie héél klein. 

Het was Manon die me ergens midden op een straat in Genk (ja, je leest het goed-midden op straat) fysiek liet kennismaken met energie en wat het met je kan doen.
Het voelde ergens vreemd en spannend maar zij als persoon was zo naturel en niet-zweverig dat ik natuurlijk verder open stond voor meer. 
Later ging ik voor enkele sessies Quantum Healing bij haar langs, die lichamelijk zo’n sterk effect op me hadden, dat we meestal  in de meest bizarre poses op de grond verzeild raakten.  Het is niet anders te omschrijven dan de kracht van energie in volle overgave.
Dit alles was voor mezelf alweer zo’n overweldigend WOW-moment: het (opnieuw) ontdekken, de persoonlijke ervaring, dat speciale gevoel van zo’n bijzondere kracht.
 
Het was die kracht die ik me voordien niet meer herinnerde, maar waarmee ik de volgende jaren die volgden, bewust en onbewust, enorm hard mee aan de slag ging. 
Hierdoor kan en mag ik er nu dagelijks met veel dankbaarheid van gebruik maken.

Manon is een pure soulmate die als taak had om o.a. mij terug mee te trekken richting spiritualiteit, zoveel is duidelijk.
En ze is met glans geslaagd in de uitvoering van deze opdracht - #grateful
 
 
VRAAG HET AAN DE ENGELEN EN JE ANTWOORD KOMT ERAAN
Herinner je je nog van enkele bladzijden terug, dat mijn eerste kennismaking met de engelenboodschappen via de engelkaarten vooral onderzoekend, rustig en positief ervaren werd? En naarmate ik verder en vaker met engelen en hun boodschappen aan de slag ging, werd het alsmaar duidelijker.

Zo was er een periode dat ik telkens opnieuw de kaart trok van engel Yvonne met de boodschap: Je hebt een heel speciale band met dieren. De engelen waken over je lievelingsdieren in de Hemel en op Aarde.​

Nu moet ik toegeven, in die tijd had ik een hond en dieren vond ik in het algemeen wel leuk, maar een nauwere verbinding of meer speciale band was er zeker niet. 
Maar groot was mijn verbazing toen ik op een mooie dag een freelance opdracht voor een  eventmanager in... Planckendael (dierenpark) tegenkwam!
Aha, dat kwamen ze dus vertellen.  Deze boodschap stuurden ze me door, hier werd ik naar toe geleid.
Ik ging ervoor en zou de opdracht mogen uitvoeren.

Een ander sterk voorbeeld van de kaarten was toen iemand uit de familie een kaartje trok.
Engel Serephina bracht de boodschap die luidde: Ik ben de Familie-Engel.  Er is een gelukkige verandering of uitbreiding van je gezin op komst.

En geloof het of niet: een week later meldde haar dochter dat ze zwanger was!

Ik mag zeggen dat ik heel veel aan mijn eerste kaartenset gehad heb.
Je kan verschillende soorten leggingen doen en heel vaak kon ik bepaalde situaties echt aan specifieke kaartenboodschappen toewijzen. De boodschappen zorgden voor mij ook voor begeleiding en bescherming.

Zo is er een specifieke kaart die zegt dat je de situatie eerst goed moet onderzoeken voor je verder een beslissing neemt. Deze kaart heeft me zeker enkele keren behoed voor een ongelukkige beslissing, gewoon door achter meer info te gaan. 
 
Ook in het gebruik van engelen- of andere orakelkaarten is ‘verslaving/afhankelijkheid’ hetgeen je absoluut dient te vermijden.  Trek max. 1 kaartje per dag en beschouw de boodschap als een surplus, een extraatje en niet als de enige echte waarheid.  Want de boodschappen zijn als begeleiding, ter inspiratie bedoeld.
 

Natuurlijk werkte ik in mijn spirituele ontdekkingsperiode met 'vragen & tekens' van de engelen. Je kent het wel: een parkeerplaats vragen als je ergens moet zijn, of filevrij kunnen rijden, enz.
Deze tekens gaven mij op diverse momenten veiligheid, zekerheid en vertrouwen. 
Des te sterker ik erin durfde te geloven, des te duidelijker ze werden. 
 
°Toen we in augustus 2012 met ons gezinnetje op vakantie naar Orlando gingen (en ik ben ééécht geen vliegtuig-liefhebber) nam ik, om mijn zenuwen wat te bedaren, een foto van ons vliegtuig dat op de tarmac klaarstond.
Op de foto was er een duidelijke lichtflits op de cockpit te zien waardoor ik wist dat 'ze' (engelen) meevlogen. Dit gaf me meteen een gevoel van veiligheid en het was voor mij ook de verzekering van een goede vlucht (wat ook helemaal zo was).
 
°Na ons verblijf in Orlando reden we met de huurauto terug richting Miami en vroeg ik om een felgroene (zo zijn er echt niet veel) auto te zien als de terugvlucht goed zou verlopen. Mijn vraag was nog maar net in mijn hoofd gesteld of wat zag ik in tegengestelde richting? Idd een felgroene auto! En ja hoor, de terugreis is perfect verlopen.
 
°Een ander duidelijk voorbeeld was er in november 2012 toen mijn jongste dochter Joyce voor 'De Muziekklas met Tom Dice' van Radio2 geselecteerd werd.
De eerste opdracht was dat je de song ‘Omdat ik van je hou’, door Tom Dice speciaal geschreven voor deze wedstrijd, zou inzingen. 
Uit deze inzendingen werden 3 deelnemers geselecteerd die hun persoonlijke versie van de song onder begeleiding van Tom Dice himself in een studio op de VRT mochten gaan opnemen.
Deze versies werden alle 3 op Radio2 gedraaid, waarna de luisteraar op zijn/haar favoriet kon stemmen. Deze stemming bepaalde 50 procent van de toe te kennen punten, Tom Dice mocht de andere 50 procent toekennen.

Toen Joyce en ik vanuit Brussel terug naar huis vertrokken, na de opnames op de VRT, heb ik gevraagd bij om een GELE auto te laten zien als zij zou winnen. (Ik vroeg niet om haar te laten winnen, maar om een teken te zien, mocht ze winnen.)
Tijdens de rit op de autosnelweg kreeg ik geen teken waardoor mijn conclusie al zo goed als getrokken was (en daar had ik natuurlijk vrede mee).  Tot we de autosnelweg verlieten...
Vanop afstand konden we door blauwe zwaailichten al zien dat er op een rotonde die we gingen passeren iets serieus gaande was.  Een beangstigend gevoel wat zich in eerste meester van ons had gemaakt, viel snel van ons af: bij het naderen van de zwaailichten bleek het om 2 ambulances te gaan die naast elkaar stilstonden zonder interventie (gelukkig!).
En welke kleur heeft een ambulance? YES!
 
Maar in dit gegeven kreeg ik nog, ongevraagd, een teken:  
Enkele weken na de opnames op de VRT werd de winnaar bekend gemaakt tijdens een live uitzending van 'De zoete inval' op Radio2 in Gent.
Voor de start van de uitzending was ik in gesprek met de papa van Tom Dice die al lachend zei: 'Ik ken de winnaar toch al!' En net op dat moment ging achter mij een plateau met glazen tegen de grond (en het moet een grote geweest zijn aan het geluid te horen). Onmiddellijk dacht ik: 'scherven brengen geluk' (maar ik hield dit voor mezelf ;-)).
En wat denk je?
YES she did it!
 
Deze live uitzending ging door op 1/12/2012, exact 10 jaar na het overlijden van ‘bompa’ (grootvader papa’s kant).  Joyce en ik zijn er heel zeker van dat hij in dit gegeven een groot aandeel gehad heeft.

​

REIKI
Tekens van het Universum zijn herhalende gedachten, beelden, getallen, synchroniciteiten, toevalligheden, iets wat je opvangt van een gesprek op straat, liedjesteksten, … waar je,  als je beslist bewust te gaan leven, niet meer naast kan kijken. 

Zo werd ik in het voorjaar van 2013 ‘geroepen’ door Reiki.
Overal waar ik kwam, alles wat ik zag, ging over Reiki Reiki Reiki.
Goed, dan gaan we maar eerst info zoeken...

Online kwam ik te weten dat Reiki een alternatieve Japanse therapie is waarbij universele levensenergie via handen wordt doorgegeven. Deze therapie kan ingezet worden bij lichamelijke klachten en zorgt voor mentale en emotionele ontlasting.
Allemaal goed, maar wat zou ik hiermee moeten doen, dat past toch helemaal niet in hetgeen ik doe?
Aha ik dacht het antwoord gevonden te hebben: Reiki kan aangewend worden voor persoonlijke groei. Hier was ik helemaal mee bezig, zoeken naar mezelf, zoeken naar wie ik echt was.

Maar… in Reiki word je 'ingewijd', OMG echt iets voor mij (NOT), engelen was al vreemd genoeg…
 
En toch ging ik meer en meer info zoeken om verder de makkelijkst mogelijke praktische weg te volgen-want ik wilde wél aan de roep beantwoorden. 
Dus ging de speurtocht naar een plaats zo dicht mogelijk bij huis waar 'inwijdingen' gegeven werden.  

Ondertussen wist ik ook dat bij zo’n inwijding je chakra’s (opnieuw) worden opengezet (maar denk nu niet dat ik begreep waar dit om ging ;-)).

Zo kwam ik online verrassend snel in een buurdorpje terecht. De inwijdingen zouden in groep gebeuren, ook niet mijn meest favoriete vorm, maar komaan, soms moeten we flink zijn en ik meldde me aan voor de dagsessie. Omdat deze al enkele dagen later plaatsvond, was het niet nodig om een voorschot te storten. Het volledige bedrag mocht de dag zelf betaald worden. Tot zover.
 
De bewuste dag brak aan en ik vertrok met gemengde gevoelens. Enerzijds wilde ik het heel graag omdat de roep duidelijk was, anderzijds leek het of ik mij naar daar moest slepen.  Was dit het ‘blijfmaargewooninjecomfortzone’-stemmetje? 
Maar naarmate ik het adres naderde, had ik mezelf helemaal opgepept.

Lang leve de GPS! Zonder enig probleem werd ik naar de straat geleid.  Tot ik het huisnummer van aankomst, naderde... ik vertraagde, was op de locatie... bekeek het huis… zocht naar het huisnummer… en... reed gewoon door...
Wat was dat nu!? Even verderop keerde ik want nu wist ik waar ik precies waar ik moest zijn...en opnieuw reed ik verder...

????En nu???

Ik herinner me nog levendig dat ik in lichte paniek verder reed en me ergens aan de kant parkeerde om de situatie te kunnen inschatten. In deze bewuste periode was ik sterk aan mezelf aan het werken, wat natuurlijk ook inhoudt dat je zelf keuzes mag maken en de keuzes van je intuïtie moet leren volgen. Dit alles was dus een duidelijke test.

Mijn rationele en intuïtieve weegschaal ging in enkele minuten van volledig uit evenwicht naar zoekende naar balans.
Want kon ik het maken om niet naar binnen te gaan? Rationeel absoluut niet, want als je je ergens aanmeldt, dan ga je.  PUNT.  Intuïtief wist ik dat dit niet de plaats was waar ik moest zijn…
 
Met lood in mijn schoenen heb ik het telefoonnummer opgezocht, ingetoetst en diep beschaamd mijn verhaal gedaan. Ook stelde ik voor om mijn betaling te voldoen omdat er voor catering gezorgd was.

MAAR de reactie van de man was voor mij een echt geschenk, recht uit de hemel: 
Hij feliciteerde mij met het feit dat ik deze moeilijke en moedige beslissing had durven nemen en vond het knap dat ik naar mijn buikgevoel geluisterd had i.p.v. me aan te passen aan wat maatschappelijk zou verwacht worden.

Voor hem gaf -hetgeen er gebeurd was- overduidelijk aan dat ik inderdaad niet bij hem moest zijn of dat ik er nog niet klaar voor was.
Kan je je de verbaasde gezichten thuis al inbeelden toen ik er een half uur na mijn vertrek alweer stond? Einde Reiki-inwijding - want ik had helemaal gedaan wat er gevraagd werd...
Of toch niet?
Enkele dagen heb ik mogen afkicken toch toen was de roep er alweer terug...

Omdat ik ondertussen doorhad dat het voor mij toch vrij belangrijk was waar en bij wie ik zou terechtkomen, vroeg ik Manon of zij iemand kende die Reiki-inwijdingen deed.
En ja, mijn reddende engel had de gegevens van een osteopaat in Hasselt. Na een eerste telefonisch contact was duidelijk dat hijzelf geen inwijdingen meer deed maar zijn echtgenote Inge wel. Zij werkte met Tera-Mai Reiki.

Mijn beslissing was snel genomen en ook de aanpak van Inge gaf me vertrouwen. Zo stond zij erop dat een inwijding voorafgegaan werd door een Reiki-sessie zodat ik kon ervaren wat Reiki was en zij de energie tussen ons kon voelen. Allemaal prima voor mij: een eerste afspraak werd vastgelegd.

Dit keer bracht de GPS me opnieuw perfect naar het adres, maar ik had een heel ander gevoel - een heerlijk gevoel van zelfvertrouwen. Bij aankomst en de eerste aanblik van het huis ging er onmiddellijk een ‘hier is het helemaal OK’-gevoel door me heen.
 
Het onthaal was hartelijk en na de zalige Reiki-sessie werd onmiddellijk een afspraak gemaakt voor de inwijding.

Deze ging door op 18 juni 2013 en nooit zal ik Inge haar vraag, voor we er echt aan zouden beginnen, vergeten: “ben je er zeker van?”.  ”Natuurlijk” zei ik, want ik kon me op dat moment geen reden bedenken waarom ik er niet zeker van zou kunnen zijn omdat ik ook totaal niet wist wat er op me af zou komen. Later zou me duidelijk worden wat ze bedoelde.

Van de inwijding zelf herinner ik me vrij weinig. Het was vooral Inge die een soort van rituelen uitvoerde.

Na de inwijding, die ik dus gewoon diende te ‘ondergaan’, bleek dat ze zelf heel geëmotioneerd was omdat ‘ik zoveel meegekregen had’. En weer had ik er op dat moment het raden naar wat ze juist bedoelde.

Na een inwijding in Tera-Mai is het de bedoeling dat je 21 dagen na elkaar Reiki bij jezelf toepast, hetgeen ik natuurlijk stipt opvolgde.
Wat het juist allemaal met me deed, kon ik niet echt beschrijven, maar het deed me goed, ik voelde niks speciaals, ik voelde me goed.

Tot mijn man en ik enkele weken later een grootwarenhuis in de buurt binnen gingen. Na nog maar enkele stappen binnen gezet te hebben, kreeg ik plots een enorm zwaartegevoel over me heen.
Wat was die donkerte die op me viel?
Na enkele minuten kon ik het echt niet meer houden, ik kreeg het enorm benauwd en ik had geen keuze, we moesten terug naar buiten.
Terwijl ik in de auto aan het bekomen was, werd het één en ander duidelijk: dit was één van de gevolgen van de Reiki-inwijding - je wordt gevoeliger voor andere energieën en deze zijn duidelijk niet allemaal even ‘licht’…

Heel regelmatig bleef ik Reiki toepassen maar nog altijd enkel bij mezelf.
Tot hier einde 2015 verandering in kwam.

Een constante in mijn leven is de nood om heel regelmatig nieuwe dingen te ontdekken en nieuwe input te krijgen om bij te leren (maar niet op de typisch schoolse manier).

Na de zomer van 2015 was de kriebel naar het nieuwe weer daar en wilde ik iets meer ‘lichamelijk’ met mensen gaan doen.
Alweer wat online zoekwerk leverde een cursus ‘massage-technieken’ bij Syntra in Hasselt op. Mijn directe inschrijving werd onmiddellijk gevolgd door de betaling waardoor ik zeker was van mijn plaats-dacht ik toch.
Enkele weken voor de start van de cursus had ik me al wat benodigdheden aangeschaft, tot 1 week voor de start de melding kwam dat de cursus niet doorging...
Daar ging mijn goede voorbereiding… tot ik me ineens bedacht dat Reiki toch ook ‘lichamelijk’ is!

Maar om dit te gaan aanbieden moest ik eerst nog een drempel over om te durven bekend maken dat Reiki in mijn aanbod zou komen. Tot dan toe had ik er nog nooit met iemand over gesproken.
Als je de weg volgt van je ziel, dan krijg je hulp. En al vrij snel volgden de eerste klanten en ging ik Reiki dus ook toepassen als extra aanbod bij de coachingsessies.


ENGELENREADING BIJ MICHY*****
Als iets onbekend me trekt en het voelt goed, dan ga ik ervoor!
In het voorjaar van 2015 werd ik getriggerd door het aanbod van een engelenreading.
Al kon ik me er weinig bij voorstellen, toch wezen alle signalen erop dat dit een volgende stap op mijn ontdekkingssnelweg was.
Via haar Facebook-site Helderziendelezingen kwam ik in een feeëriek, idyllisch huisje in Aarschot terecht bij Michy terecht.
In haar woonkamer, waar de reading plaats vond, was ik instant gefascineerd door een paarse glazen bol, WOW, zo wilde ik er ook eentje hebben (maar een witte zou ook goed zijn voor mij ;-)).
Open als ik ben, sprak ik natuurlijk over mijn fascinatie voor de bol waarop Michy voorstelde dat ik ‘m gerust mocht vastnemen om te voelen wat ie deed.
Het voelde speciaal, heel speciaal en zonder dat ik het door had, had ik kennis gemaakt met een ‘ABC-lichtinstrument**’.

Als aandenken aan de sessie kreeg ik ter plaatse uitgeschreven engelenboodschappen mee naar huis. Heel mooi en interessant.


RICARDO
En het leven ging kabbelend door tot Joyce op zekere dag serieuze fysieke problemen kreeg.
Door verhoogde gevoeligheid aan haar darmen kreeg ze meer en meer last van buikpijn. Alles wat zou kunnen helpen, werd uit de kast gehaald: licht verteerbare voeding-lactosevrij-glutenvrij-…
Maar niets hielp.
Omdat ze bijna niets meer durfde eten, ontstond er vitaminetekort en begonnen haar haren uit te vallen.
Als er iets is wat mentaal zwaar belastend is voor een jong meisje, dan scoort het uiterlijk volgens mij hoge toppen.

Dat klassieke geneeskunde voor dit probleem geen soelaas zou brengen, was een zekerheid.
Op een gegeven moment zat ik echt met de handen in het haar tot ik weer aan mijn redder in nood dacht: Manon.
Zij was intussen terechtgekomen bij Ricardo John Francis***, een natuurkundig therapeut maar ook medium, sjamaan en spiritueel coach. En je kan het al raden: heel snel werd een afspraak gemaakt en onze reis richting Nederland werd ingezet.


Ricardo durf ik een beetje als de redder van Joyce te beschouwen.
Hij legde onmiddellijk de vinger op de wonde, sprak uit wat ik ook al tegen Joyce gezegd had, maar van hem nam ze het aan (dit is heel herkenbaar voor mama’s J)
De boodschappen van zijn gidsen waren heel mooi en duidelijk. En met wat Bach bloesems en tincturen was ze op vrij korte termijn fysiek weer helemaal in orde.

Het duurde niet lang na deze ontmoeting dat ik in november 2015 terug bij hem langs kwam voor een sessie, dit keer voor mezelf. Ik voelde mezelf al een tijdje als een tikkende energie-tijdbom, hetgeen hij naar zijn aanvoelen ook bevestigde.
Zijn wondermiddeltjes brachten de nodige rust van binnen en Ricardo is lange tijd een vaste waarde voor mezelf als mijn spiritueel coach gebleven. De veilige haven waar ik altijd terecht kon als mijn bootje te heftig dobberde op de onstuimige oceaan.

Zo herinner ik me nog mijn innerlijk struggle of ik al dan niet een hypnose-opleiding zou gaan volgen:
In 2014 had ik zelf zo’n mooi resultaat met hypnose dat ik erover dacht om zelf een opleiding te gaan volgen. Niet om er meteen iets mee te gaan doen (dat zou alweer een stap te ver uit mijn comfortzone zijn ;-)). Daarom vroeg ik zijn visie over de opleiding die in april 2016 zou plaatsvinden. Ook nu zie ik het beeld nog levendig voor me: die typische Ricardo-lach en attitude waarmee hij mij vraagt; “waarom zou je die hypnose-opleiding gaan doen?”.
“Gewoon, puur uit interesse.” antwoordde ik…
Tot op vandaag stel ik mezelf nog altijd de vraag of hij op dat moment geweten heeft dat er heel wat hypnosewerk zat aan te komen.

Ook werd de vraag gesteld door de hypnosepraktijk waar ik zelf een heel positieve ervaring mee had, of ik interesse had om freelance voor de praktijk te werken. Natuurlijk was dat alweer en heel mooi aanbod. Ik zou het pas aangeleerde onmiddellijk kunnen gaan toepassen, alleen ging dat te snel voor mij en ik besliste om het (nog) niet te doen.


DE VOLLEDIGE OMMEKEER
Ondertussen werkte ik als freelancer voor een loopbaancentrum. Maar omdat persoonlijke ontwikkeling echt mijn dada werd en de focus van de professionele sessies hier ook meer en meer naar toe ging, werd de samenwerking in juni 2016 stopgezet.
Enerzijds was dit het einde van een zekerheid van inkomsten, anderzijds zette het natuurlijk de poorten open om volledig voor mijn eigen ding te gaan.

Ik ‘wist’ (intuïtief) eind 2016 dat er gigantisch veel ging veranderen in 2017 maar dat 2017 mindblowing zou worden, dat had ik niet durven dromen.

En al lijkt dit allemaal alleen maar positief (en uiteindelijk is het zo) toch zijn er momenten geweest waarbij ik mezelf afvroeg ‘waarom heb ik toch die eerste stap gezet om naar mezelf te willen gaan leven…’ :-).

Als ik dan terugdacht aan wat ik voor andere mensen heb kunnen betekenen (en geloof me, ik heb zelf ook regelmatig met mijn mond vol tanden gestaan dat ik dacht ‘wat gebeurt hier, wat is dit????’) dan ging ik weer in volle speed vooruit. Want ik was erbij, stond erbij en zag met eigen ogen wat er met mensen kon gebeuren.

En vanaf die momenten wist ik helemaal dat ik (ooit de meest rationele persoon op aarde!) mensen mag verder helpen met behulp van energieën vanuit liefde en licht.

Is wat ik nu doe iets waar ik zelf voor gekozen heb? Helemaal niet, nogmaals, geen haar op mijn hoofd heeft er ooit aan gedacht om iets met spiritualiteit te gaan doen (da’s veel te zweverig en voor geitenwollensokken mensen ;-) ;-) ;-)).
Nooit had ik gedacht dat ik ‘tekens van engelen’ zou kunnen zien en vertalen aan hen voor wie de boodschap bedoeld is, dat ik ‘verbinding met Lichtmeesters’ zou gaan maken, dat ik energie zou gaan doorgeven in privé-sessies en op afstand, dat ik healingen (zelfs met dit woord had heel lang een liefde/haat-verhouding) zou kunnen uitsturen en hierbij hulp van engelen zou kunnen vragen, dat ik aardse en overleden personen tijdens een sessie contact kon laten hebben, dat ik rechtstreeks met het onderbewustzijn van mensen kan spreken en hen zo kan helpen met het herprogrammeren van gedrag dat hen blokkeert, dat ik met ABC lichtinstrumenten zou gaan werken en zo kan ik nog een tijdje doorgaan… I love my life!

​
EN TOEN WAS GOD ER WEER
Door de jaren heen had ik leren vertrouwen op mezelf, ik geloofde in mezelf maar ik durfde nog geen echte verbinding maken met alle hulp die er voor ieder van ons ter beschikking is.
Zo leefde ik wel vanuit vertrouwen en bleef ik zeggen dat ik naar mijn hart luisterde maar ik wilde de touwtjes strak, controlerend in handen houden door nog altijd de ‘hoe’-vraag zelf in te vullen i.p.v. te durven vragen en de invulling aan het universum over te laten
​
​Begin 2017 kreeg ik een boek over positief denken dat gelinkt is aan gebed in mijn handen (geschreven door Dr. Norman Vincent Peale/predikant).
Het boek doorbladeren was voor mij al een hele prestatie (Herinner je je nog dat tot ik trouwde van thuis uit verwacht werd dat ik wekelijks naar de misviering ging? Daarna was het voor mij welletjes geweest met de kerk en alles er rond.)
Maar ik ging er toch in lezen en het boek maakte zo'n indruk op me dat ik (zoals ik altijd doe) zelf de test ging doen: thuis, onderweg, overal waar ik eraan dacht, liet ik een gebedje gaan. Een Onze Vader, Wees Gegroet of gewoon een talk from me to God - soms als dank je, soms met een vraag, soms puur om de verbinding. En het ging me goed.

In mei kwam ik 'toevallig' in contact met iemand die 'herder' van beroep bleek te zijn.
Vanuit mijn HR-verleden was ik toch wel benieuwd hoe iemand tot zo'n beroep werd aangetrokken.
Al snel bleek zijn verhaal verdacht veel het prachtige resultaat te zijn van de visie van waaruit ik mensen (opnieuw) naar geluk begeleid. Alles begint met de vraag: “Waar word ik blij van?”

Tijdens de interessante gesprekken die volgden, bleek hij veel aan ‘bidden’ te hebben.
Hij uitte op die manier zijn dankbaarheid maar het was ook zijn toevlucht geweest tijdens zijn scheiding en alles wat daarbij komt. Waarbij hij zijn vragen rechtstreeks aan God stelde.
Het mooie was dat hij dit ook aan zijn kinderen doorgaf want elke avond voor het slapen gaan, maakten ze even tijd vrij om samen te bidden.

Zijn verhaal bevestigde en versterkte mijn herwonnen geloof.

En ondertussen was het voor mij meer dan duidelijk dat GOD niet enkel vanuit eender welke religie moet bekeken worden maar dat het de verzamelnaam is van een universele bron/kracht/licht/...

Dus ik begon van bidden (bedanken en/of vragen) een gewoonte te maken.
Op een gegeven moment zei (wanneer je iemand langer kent, dan moet je niet meer ‘vragen’, vind ik, dan mag je gewoon ‘zeggen’ ;-)) ik tegen God dat ik duidelijk zou willen zien wat er me hier 'eigenlijk stond te doen'.

En al heel snel kreeg ik een antwoord.

​'Toevallig' trok ik rond die tijd heel vaak de engelenkaart die wees naar 'verdieping van wat je al weet' en 'toevallig' kwam rond die periode een opleiding met 'Verdieping van contacten met de lichtwereld' voorbij gerold... Maar ook hier was het ergens nog een trekken-duwen met het idee van zweverigheid en de ervaring die me geleerd had welke verrassingen zich toonden als ik durfde te doen wat me gevraagd werd (maar wat meestal niet meteen mijn eigen keuze was ;-) ).

En ja hoor, deze training opende meer en meer voor mezelf doordat ik een directere verbinding met de lichtwereld leerde maken, maar ik kreeg het niet naar buiten. Ik wist niet wat er van me verwacht werd.

En op een bepaald moment toen ik echt niet meer wist wat ik zelf nog kon doen en er zelfs door gefrustreerd werd, zei ik (opnieuw) op een minder vriendelijke manier tegen God :
'Nu DOE ik NIKS meer, zorg maar dat ik duidelijk te zien krijg wat ik hier mag komen doen.'

En dat was mijn kantelmoment want begin augustus plaatste ik op Facebook een Energie-sessie op afstand – event waarbij geïnteresseerden persoonlijk hun toestemming moesten geven om de energie te mogen ontvangen.

Diezelfde avond ging ik zelf eerst naar een volle maan-event met paarden waar ik de boodschap kreeg dat het snel duidelijk zou worden waar ik naartoe moest/mocht en dat ik 1 specifieke richting ging uitgaan met mijn professioneel aanbod.

En of het snel duidelijk werd: toen ik thuis kwam en met de Energie-sessie op afstand wilde starten, zag ik dat er meer dan 500 mensen hun toestemming hadden gegeven op die ene Facebook-post!

​
Vanaf dat moment behaalden mensen die ik mocht behandelen, de meest bijzondere, voor mezelf heel moeilijk-geloofwaardige resultaten (fysiek/mentaal).
Hiervoor kan en mag ik alleen diep, diep dankbaar zijn.

​Zo zal ik september 2017, de maand waarin B. me contacteerde, nooit vergeten.
Zijn persoonlijk verhaal maakte diepe indruk op mij en mijn eerste idee was ‘dit kan ik niet aan, ik verwijs hem door’. En toch was er iets wat me zei ‘je kan hem helpen’.

B was nl. heel diep gegaan na het overlijden van zijn zoontje van 3 jaar. Hij was zijn werk kwijt en geraakte er maar niet terug bovenop.

Niets vermoedend ging ik met de energiesessie met hem aan de slag en het uiteindelijke resultaat was prachtig en super-emotioneel.
Zo had hij tijdens de sessie contact met zijn zoontje gehad. Het viel me op dat hij zijn hand op een bepaalde manier gevouwen had, hetgeen hij bevestigde omdat hij op die manier de hand van zijn zoontje in zijn hand gehouden had…
Verder kwam hij als herboren van de tafel af.
Zelden heb ik zo’n groot verschil gezien dat helemaal niet in woorden te vatten is.

Ik heb gevonden waar ik naar op zoek was, naar wie ik ben en wie ik kan zijn voor een ander.
​AWAKE - BLESSED – GRATEFUL


LICHT-LIEFDE én DONKER
Voor mij was het heel duidelijk: alles wat ik deed, deed ik uit licht en liefde. Donker bestond voor mij niet.

Tot ik in november 2017 aan den lijve ondervond dat donker effectief bestond:
Voor een nieuwe identiteitskaart was een recente pasfoto nodig dus ging ik voor de snelste manier: een à la minute warenhuisfoto-hokje.

Maar eerst moeten we enkele maanden terug in de tijd gaan.
Zoals eerder aangegeven, stond ik open voor diverse input. Meditaties, spirituele workshops, uittesten van oefeningen/rituelen-alles kon en ging ik aan zolang ik er me goed mee voelde.
Zo herinner ik me een ‘spiegeloefening’ waarbij je je in de spiegel moest focussen op jezelf. Dit gebeurde door te blijven staren naar jezelf en zo weinig mogelijk met je ogen te knipperen.
Op een bepaald moment zag ik een soort ‘vaal gecraqueleerd’ beeld van mezelf. Het leek of ik mezelf zag maar dan een vertekend, vervormd beeld en het eerste wat in me opkwam, was dat dit een beeld van mezelf zou geweest zijn uit een vorig leven. Verder ging ik er niet op in, het zou wel bij de oefening horen.

En dan kunnen we terug naar het warenhuis.
Nadat ik op het stoeltje had plaatsgenomen, werd gevraagd om op een bepaald punt te focussen.
En van het moment dat ik dat deed, zag ik het gecraqueleerde beeld van eerder in de spiegel, in het glas voor me. Dat was effe schrikken.
Poging 1 mislukte omdat ik lachte (wat niet meer toegelaten was voor de nieuwe identiteitkaartfoto’s), poging 2 idem dito en toen het resultaat van poging 3 uit de machine rolde, verschrok ik me een ongeluk.

De vrouw op de foto was ik helemaal niet. Mijn echtgenoot merkte doodleuk op ‘oei da’s juist pietje de dood’. Dit gebeuren maakte me heel onrustig maar het was duidelijk dat deze foto niet op mijn identiteitskaart zou belanden. Verscheurd in zoveel mogelijk stukjes belandde de reeks in de vuilbak.

Vind je het vreemd dat ik hier totaal geen goed gevoel mee had?

De volgende dag heb ik onmiddellijk contact opgenomen met Ricardo, die me doodleuk zei: ‘O dan heb ik het toch goed gezien, want toen ik enkele dagen geleden een filmpje van jou zag, meende ik nog iemand anders te zien.’

Nog diezelfde avond ging ik voor een snelle boodschap naar een warenhuis in een buurt waar op dat moment opmerkelijk veel mensen van het voormalige Oostblok aanwezig waren. En waar hun aanwezigheid me nooit stoort, durfde ik gewoonweg niemand aankijken en kon ik niet snel genoeg weg zijn. Er had een ongekende angst meester over me gemaakt, waarvan ik de oorsprong niet kon achterhalen.

Over die oorsprong kreeg ik duidelijkheid tijdens de spoedconsultatie bij Ricardo. Zo gaf hij aan dat de energie die zich aan mijn energie had vastgeklampt, meer dan waarschijnlijk een energie was van een jonge dame uit een Oost-Europees land die nog niet naar het licht gegaan was.
Ze had zich van het leven benomen maar haar lichaam was nog niet gevonden…
Gelukkig (voor mij) had ze geen slechte bedoelingen maar haar ziel was dolende. Mijn angst voor de mensen in het warenhuis was hiermee verklaart.
Ricardo bezorgde me een tinctuur die ik enkele dagen volgens een specifiek schema diende in te nemen en na het uitvoeren van enkele rituelen in huis, werd ik snel ‘belastende energie’-vrij.

Op dat moment was mijn beslissing duidelijk: ik wilde niks meer met energiewerk te maken hebben als het niet allemaal om licht ging. Alles wat van me gevraagd werd vanuit de lichtwereld had ik gedaan, maar dit ging me te ver.

Het heeft maanden geduurd tot ik mijn eerste schrik overwonnen had en langzaamaan durfde ik de draad terug oppakken.
En ook hier kwam de bewustwording van waarom me dat was overkomen: er kwamen meer en meer klanten die energieën meedroegen in hun energielichaam die hen aards beperkten en die ik naar het licht mocht overbrengen.

***EINDE DEEL 4***

*Manon Neilen – www.powersenses.be

**ABC lichtinstrument: ondertussen heb ik een zelf een heel gamma van deze instrumenten. Het zijn onmisbare collega’s tijdens mijn sessies.

***Ricardo John Francis - https://ricardofrancis.nl/natuur/

*****Michy http://www.helderziendelezingen.be/