MY STORY - Ik ben wie ik ben, niet meer of minder - Deel 1

Hopla, we zijn zover…
Vandaag wordt het eerste deel van ‘My Story’ de wijde wereld ingestuurd!

‘Do what you love & love what you do’ is normaal de slagzin waar ik niet van afwijk, maar vandaag wordt er iemand serieus uit haar comfortzone geduwd…
En ook al weet ik dat we altijd een vrije keuze hebben, toch kies ik er vandaag voor om met een klein hartje mijn levensmissie*  te volgen en hiervoor te doen wat er van 'hierboven'** gevraagd wordt om te doen.

Enkele jaren geleden kwam de opdracht van hierboven om mijn verhaal te gaan opschrijven en naar buiten te brengen. Denk nu niet dat ik daar blij van werd (want wat had ik te vertellen?), maar ik begreep ergens wel dat mijn verhaal inspirerend kon zijn voor wie ook zijn/haar leven wil veranderen.
Want ja, ik ben ook maar een gewoon mens.  Maar ik ben vandaag wie ik ben omdat ik blijf geloven dat je je eigen geluk voor een groot deel zelf in handen hebt door de kracht van positief denken.

De blauwdruk voor ‘My Story’ ligt dus al enkele jaren klaar en op een bepaald moment leek het of de aftrap genomen was omdat een ghostwriter het echte verdere werk voor me wilde gaan doen, maar daar staken ze hierboven duidelijk een stokje voor. Zo simpel mocht het blijkbaar niet gaan.
“Ok, als het via dit meest perfecte scenario niet lukt, dan hoeft er verder niks met mijn verhaal te gebeuren” was een gedachte waarin ik helemaal kon berusten.
Dat bleek dus fout gedacht…

“Sabine, ga er nu eens zelf mee aan de slag!” was de vervelende herhalende fluistering die geleidelijk aan luider en luider mijn oor kwam binnen waaien.
En telkens bleef het ‘ik wil wel maar’-antwoord sterker dan ‘ik luister!’.

Tot nu, want alhoewel ik allesbehalve een schrijver*** ben en ik weet dat mijn schrijfsels chaotisch zijn voor wie van structuur houdt, toch neem ik vanaf vandaag de opdracht met beide handen aan om mijn verhaal te vertellen. Vanuit mezelf, mijn beleving, helemaal wie ik ben met als enige doel ergens iemand te mogen inspireren om ook zijn/haar leven in eigen handen te gaan nemen.

Ik vraag je niet om te geloven waarin ik geloof
Ik vraag je niet om naar het leven te kijken zoals ik ernaar kijk
Ik vraag je alleen om open te staan voor wat je zou kunnen tegenkomen, om te gaan uittesten en ervaren wat misschien voor jou zou kunnen werken
Ik vraag je om jezelf de kans te geven om jouw leven zo gelukkig mogelijk voor jezelf te maken!

---

3...2...1...
My Story : Van Positief Denken naar op Wonderen Vertrouwen

​We gaan even terug naar september 2007.

​Ik zie mezelf nog altijd aan het hoge smalle raam aan de zijkant van ons huis staan.
Lekker warm binnen, met mijn ogen als arendsogen op het kerkplein gericht, zodat ik alles wat daar beweegt, gedetailleerd kan gadeslaan.

​

---

Op deze plek wacht ik elke schooldag vol spanning en angst om pas opnieuw relaxt te worden van zodra de dochters Joyce (12 jaar) en Kaylie (17 jaar) met de fiets langs de kerk richting thuis zijn afgedraaid…
De kerktoren slaat 16 uur.  De school is uit. Klokslag 10 minuten later, sta ik op ‘mijn plaats’.
Vanaf dan beginnen de scenario’s vol drama mijn realiteitszin over te nemen:
“Nu zijn ze ongeveer aan de rode lichten in Herk. Gaan ze binnendoor rijden of langs de grote baan?
16u15 het is nog te vroeg maar het zou toch kunnen dat ze er dadelijk al zijn. Muziek af want anders hoor ik niet alles.  Hoor ik daar een ambulance?
16u18 o neen, dat is echt een politiesirene of ambulance of is het de MUG… zou ik al naar de grote baan rijden of wacht ik nog even?
16u19 dadelijk staat de politie aan de deur met slecht nieuws, neen dat kan ik niet aan
16u20 de eerste fietsers beginnen te arriveren.  Waar blijven ze toch…oef daar zijn ze…”

En zo ging het met mij schooldag in - schooldag uit, tot een moment waarop ik besefte:
Sabine, ga hier nog maar gezellig wat mee door en je kan binnen de kortste keren helemaal gek weggedragen worden.

Ik had het leven helemaal voor elkaar: getrouwd met mijn jeugdliefde, 2 schatten van creatieve en ondernemende dochters, een eigen huisje en een goede, stabiele job op de HR-afdeling van een ziekenhuis. En toch. Er knaagde iets. Was dit nu alles? Was dit mijn leven? Ik had geen energie en voelde me niet gelukkig. Een leven lang jojo-diëten droeg er ook al niet aan bij.

En dan terug naar het smalle, hoge raam aan de zijkant van het huis.
Hier maakte ik definitief de beslissing: dit moet stoppen, want dit is niet OK.
Vanaf dat moment verplichtte ik mezelf om met andere dingen bezig te zijn op de momenten die gereserveerd waren voor mijn ‘wachtpost’ en ook begon ik mijn ‘mind’ te herconditioneren. 
Want hoeveel energie stak ik in het bezig zijn met deze doemscenario’s. En hoe vaak was er al iets gebeurd met hen?  Je raadt het al: nog nooit.

Ook professioneel liep ik rond hetzelfde moment meer en meer tegen de muren op.
In 2003 was ik na 12 jaar mooie jaren bij Actief Interim in Hasselt, overgestapt naar een gloednieuwe, nog te creëren  functie op de HR-dienst van het Salvatorziekenhuis in Hasselt. 
De doelstelling van de functie was training en coaching van de afdelingshoofden m.b.t. de uurroosterplanning.
Rekening houdend met deze doelstelling had ik vrijwel volledig vrij spel om de uitvoering van mijn job in te vullen.

En dit was echt helemaal mijn ding, maar resultaatgericht als ik ben, wilde ik de afdelingshoofden zo zelfredzaam mogelijk maken en was er minder en minder training en begeleiding nodig… waardoor ook dit gegeven piekte in de herfst van 2007. 

En opnieuw…Was dit het leven?
Alles was er, maar dit kon toch niet alles zijn???
​
                                                           ***EINDE DEEL 1***
 
* mijn levensmissie : Als bruggenbouwer tussen hemel en aarde, mensen begeleiden in de zoektocht naar hun levensdoel. Zodat ze, door groei in bewustzijn, hun geluk kunnen vinden vanuit zichzelf. 
 
**hierboven : ik geloof, los van enige religie, in een superkracht die er altijd voor ons is.  Voor deze superkracht gebruik ik heel wat verschillende benamingen zoals o.a. Universum-de Bron-het Licht-God,…
Deze superkracht heeft heel wat ‘helpers’ die ons in ons dagelijks leven bijstaan en ondersteunen (maar alleen als wij zelf om hulp vragen).  Deze helpers zijn energieën en omschrijf ik als Gidsen-Engelen-Aartsengelen-Verheven/Opgestegen Meesters-…
***mijn adoratie voor echte schrijvers is bijzonder groot - en ja, ik ken er enkele persoonlijk.  Daarom speciaal voor jullie: mijn excuses als jullie mijn schrijfsels onder ogen krijgen en er buikpijn aan overhouden :D

---