Van Positief Denken naar op Wonderen Vertrouwen My Story: IK BEN WIE IK BEN, NIET MEER OF MINDER - DEEL 3 AWAKENING Elk jaar verjaar ik met plezier. En waarschijnlijk is de appreciatie voor dit jaarlijks terugkerend evenement nog groter geworden nadat mijn schoonmoeder jaren geleden volgende levenswijsheid deelde: Weet je wat een manier is om altijd jong te blijven? (En vooraleer ik het nogal confronterend antwoord neerschrijf, maak ik er graag de kanttekening bij dat zij haar moeder op 4-jarige leeftijd verloor en een zus veel te vroeg is heen gegaan.) Ben je er klaar voor? Hier komt ie: Jong sterven… Deze inleiding was even nodig om aan te geven dat ik met leeftijden op zich heel weinig moeite heb, maar rond mijn 40e, was er voor mezelf, los dus van deze leeftijd, ‘van alles gaande'. Beschouw deze vage omschrijving gerust als alles omvattend. Vandaag is hetgeen er toen bij mij speelde, veel duidelijker te omschrijven en te benoemen: ik was ‘zoekende’, werd bewuster en mijn ziel vond dat het blijkbaar hoog tijd was om ‘spiritueel te ontwaken*’. Zonder dat ik er ook maar iets van doorhad, was mijn leven op dat moment een bocht van 180° beginnen maken. Het was de ommekeer die me terugbracht naar mijn geloof, geloof in iets van mezelf waar ik zo lang van was weggelopen… °°°°°°°°°°°°°°°°°° Van rationele HR-madam naar een gelukkig, spiritueel zingevend leven in verbinding met de lichtwereld. Of…hoe je ook met nagellak en hoge hakken een gelukkig, spiritueel leven in verbinding met de lichtwereld kan leiden. °°°°°°°°°°°°°°°°°° AURA-MIGRAINE Een hectische, stressvolle situatie op het werk liet me voor het eerst persoonlijk kennis maken met wat ik een ‘zweverige taal’-diagnose noemde. Vaag herinner ik me nog dat het een mooie zonnige voorjaarsdag was. Terwijl ik achter mijn bureau op de 2e verdieping van wat men noemt ‘het kasteeltje’ in het ziekenhuis aan het werk ben, lijkt het of alles ijl wordt en krijg ik het gevoel dat mijn ogen met een vinger op een zeer flexibele en rekbare manier recht in mijn hersenen geduwd werden. Je kan het vergelijken met een opgeblazen ballon waar je langzaam een grote knikker in duwt, waarbij het beeld van mijn zicht op dezelfde manier mee rekt. Een normale uitleg, niet :-)? Mijn collega, met wie ik het bureau deelde, had door dat er iets niet klopte en bracht me naar buiten zodat ik kon bekomen. Bijna gelijktijdig werd de afdeling neurologie ingelicht over het gebeurde door een andere collega, waardoor ik buiten rechtstreeks opgevangen werd door iemand van neurologie en al onmiddellijk kon meegaan voor verdere onderzoeken. Zo zie je maar: werken in een ziekenhuis heeft zeker z’n voordelen en ik moet toegeven dat ik me onmiddellijk in goede handen voelde. Nadat vrij snel duidelijk was dat er niets levensbedreigend aan de hand was, volgde er nog 1 test om een vermoeden definitief uit te sluiten of te bevestigen. 'Aura-migraine’ bleek de winnaar van de mogelijke diagnoses te zijn. Aura-migraine??? Wat mocht dat toch wel wezen???? Migraine kende ik van mijn mama omdat ze deze vriend regelmatig onuitgenodigd op bezoek kreeg, maar van zijn neef ‘aura-migraine’ had ik nog nooit gehoord! In eenvoudige mensentaal blijken de symptomen van beide soorten migraine dezelfde te zijn, met het grote verschil dat aura-migraine géén pijn veroorzaakt. En zeker omdat een krachtige uitlokker van de familie migraine ‘stress’ is, kon ik me helemaal in deze diagnose vinden. Alleen had ik moeite met de omschrijving, want ‘AURA’ dat hoorde voor zo’n rationeel iemand als ik, uitsluitend thuis in het geitenwollensokken-vakjargon ### We duiken even terug in de tijd: Rond mijn 18e gingen we met de school op bezinning in het 'Orshof' in (toen nog) Neerglabbeek. Tijdens een rondleiding werden we toegesproken door Ivo Van Orshoven, een bijzonder man die door z’n ZIJN en om wat hij ZEI, een diepe indruk op me maakte. Terug thuis gekomen vertelde ik in al mijn enthousiasme aan mijn ouders dat ik me in het Orshof ontzettend goed voelde waarop mijn papa duidelijk en kordaat repliceerde: “Daar moet je maar niet te veel mee bezig zijn, dat zou wel eens een sekte kunnen zijn.” Wat ik op dat eigenste moment voelde, kan best als volgt vertaald worden : Want als er iets was waar ik als tiener bang voor was, dan was dat ALLES wat met drugs te maken heeft en met sektes/spiritualiteit (want ergens in mijn hoofd was er een link tussen beide begrippen). Volgens mij is op dat moment mijn koord met ‘voelen’, mijn verbinding met mijn intuïtie met een serieus hakbijl doorgekapt - EXIT herkenning 'goed gevoel'. Want als je je ergens goed voelt, dan is dat niet koosjer… ### En jaren bleef het windstil op dat levensgebied… °Tot mijn nicht, die schoonheidsspecialiste was, door een zware ziekte getroffen werd en zich tijdens haar ziekteperiode ging verdiepen in Reiki en Engelen. Engelen, Engelen en Engelen om maar te zeggen, ze was helemaal into Engelen.< ‘Waar je hart van vol is, daar loopt je mond van over’ zorgde ervoor dat ik via haar behandelingen en massages kennis maakte met etherische oliën, wat Reiki is en wat het voor je kan doen (waarvan ik me vooral haar immer zalig warme handen herinner) en als ik met de kinderen bij haar op bezoek ging, dan konden we niet vertrekken vooraleer ze een engelenkaartje hadden getrokken. En ik? Neen dank je...ik had nog altijd een liefde-haat verhouding met de spirituele wereld. °Een schoolse opendeurdag die we bezochten toen Kaylie naar het humaniora ging, droeg niet meteen bij aan de omarming van het spirituele. Al was het opnieuw een thuiskomen in de school waar ik zelf mijn humaniora doorlopen had. De opendeurdag was interactief opgevat en je kon in verschillende leslokalen deelnemen aan korte doe-activiteiten die begeleid werden door leerkrachten. In één van de oude lokalen stond er een soort groot ludiek tarot-rad. En ergens wilde ik dit lokaal skippen om wat ik al kon zien, maar anderzijds werd ik er door aangetrokken. Uiteindelijk werd ik helemaal overhaald door de begeleidende leerkracht die zich helemaal in haar rol inleefde, ons als authentieke zigeuner-waarzegster verwelkomde en het spel uitlegde. Zo mocht iedereen op zijn beurt aan het rad draaien waarop verschillende afbeeldingen stonden. De pijl zou op 1 afbeelding stoppen en deze afbeelding zou iets meer zeggen over de persoonlijkheid van de persoon die aan het rad gedraaid had. “Dit is leuk” zei de leerkracht “dus waarom zouden ze het niet mogen doen? En misschien zit er toch ergens een waarheid in.” Tja…om het goede voorbeeld te geven en het gezag van de leerkracht niet te ondermijnen, ging ik maar niet tegen de zigeuner-waarzegster in ;-). Kaylie gaf als oudste eerst een draai aan het wiel en de pijl stopte bij een 'schaapje'. Zowel de afbeelding (zelf had ze ook witte krulletjes) en de verdere uitleg die door de ‘waarzegster’ voorgelezen werd, klopten volledig voor Kaylie. Lief , schattig, rustig, volgzaam, creatief,... waren enkele kernwoorden. Tot hier was het leuk. Toen was Joyce, de jongste aan de beurt. En waar ik voor vreesde, gebeurde: de pijl bleef stilstaan op… DE DUIVEL! Waarschijnlijk kreeg ik alle kleuren van de regenboog want ik voelde me echt niet goed. Wat wil je: Ik zat met een duivelskind! Gelukkig zag de leerkracht dat ik hulp nodig had en dat ze moest ingrijpen want ze begon onmiddellijk haar uitleg met te zeggen dat dit niet zo letterlijk moest genomen worden. Je ‘bent’ de afbeelding niet maar de afbeeldingen staan voor karaktereigenschappen. Alleen was ik in die tijd nog lang niet klaar om verschil te kunnen maken tussen wat ik zag of wat de betekenis was van hetgeen ik zag. 1 eigenschap van de afbeelding met de duivel herinner ik me nog (ik vermoed dat de shock de anderen heeft weggeveegd :-D): de persoon zou makkelijk abrupt dingen kunnen beëindigen om dan compleet andere keuzes te gaan maken. 8 jaar later kon ik een eerste keer bevestigen dat ook dit voor Joyce klopte: op haar 15e vroeg ze om naar PIKOH (KunstHumaniora in Hasselt) te mogen overstappen waar ze de richting WoordKunstDrama wilde gaan volgen. En ook al zou ze al haar vrienden en vertrouwde schoolomgeving moeten achterlaten, ze deed het. De 2e bevestiging kwam op haar 18e toen ze, na enkele maanden hoger onderwijs gestart te zijn, besloot om hiermee te stoppen. Destination: onbekend. En zou ik aan het rad gedraaid hebben? No way! En toch had deze aura-migraine blijkbaar mijn interesse voor spiritualiteit en bewustwording verder, al was het schoorvoetend, aangewakkerd. MASTERMIND In mijn zoektocht naar een oplossing om anders met stress te kunnen omgaan, stootte ik op een 6 weken durende Mastermind rond persoonlijke groei. Het enige wat er gevraagd werd, was de aankoop van een boek en de consumptie van een drankje tijdens de wekelijkse boeklezing ergens in Hasselts centrum. Enerzijds fronste mijn voorhoofd want ik ben opgevoed vanuit de wetenschap dat niks ‘gratis’ is, maar toch voelde het of ik er moest zijn. 6 weken lang ging ik gebeten naar de bijeenkomsten. En ook al moest ik hiervoor door een rokerig café, dealend met de typische vrouw(on)vriendelijke opmerkingen van naar aandacht zoekende stamgasten naar een muf vergaderzaaltje erboven, het kon me niks schelen, ik ging ervoor. Soms moet je al eens ergens door om de schoonheid aan de andere kant te zien ;-). We waren met 5 in het groepje en de begeleider, ieder met zijn eigen verhaal. Vanaf week 1 werd er gesproken over The Secret, Universal Laws, Energie, je krachtige zelf en God als ingrediënten voor een heerlijk leven. Het leek een beetje alsof het ging over de dagdagelijkse soepgroenten die we allemaal samen in de pot gooien om, nadat de nodige tijd erover is gegaan, als lekker smeuïg soepje in ons bord te scheppen. Mijn ogen en mijn honger werden groter en groter, ik wilde er meer over weten, ik wilde er meer over horen, ik wilde leren leren leren. MAAR telkens als de naam ‘God’ werd uitgesproken, dan kromp ik zo goed als letterlijk in elkaar. Uitlegje verschuldigd? Van thuis uit ben ik katholiek opgevoed. Dat hield in dat we als kind elke zaterdag of zondag met onze ouders naar de mis gingen en er werd verwacht dat we dit ook bleven doen tot we het huis uit gingen. Naarmate ik ouder werd, kwam het dus al eens voor dat mijn vriend (nu mijn man) en ik zogezegd in een ander dorp naar de mis gingen maar dat we ergens iets gingen drinken. Alleen, als de auto dan op een gegeven moment elders gedetecteerd wordt, dan ben je betrapt en is het gedaan met de pret! Dus van zodra we getrouwd waren, was het: weg met GOD - de kerkelijke macht- we hadden helemaal geen match meer. En dan terug naar de Mastermind en God want: Alleen als je aangeeft als er iets aan de hand is, kan het uitgeklaard worden. Met de uitspraak van het woord God, werd ik telkens terug gekatapulteerd naar mijn voorhuwelijkse kerkelijke realiteit en vermits ik daarmee gebroken had, liet deze herinnering me nog altijd ineenkrimpen. Nu bleek dat de God waarover het in de Mastermind ging, louter een soort aanspreking was voor een almachtige energie die totaal niet aan een religie gelinkt was, maar zo genoemd werd om de een vergelijkbare grootsheid te kunnen weergeven. Met deze uitleg kon ik helemaal leven en ik durfde zelfs opnieuw het woord God in de mond nemen. Deze 6 weken vlogen voorbij en hebben enorm veel impact op me gehad. Ik hoorde zoveel nieuwe dingen of misschien waren het herhalingen van wat ik eigenlijk wist. Maar ik liet het mezelf toe om minder kritisch te zijn, om iets wat ik vroeger onmiddellijk zou afschrijven, nu toch tenminste te bekijken en om anders te gaan denken. Want we zitten met zoveel oude waarheden en overtuigingen die niet van ons zijn, dat het noodzakelijk is om onszelf regelmatig in vraag te stellen en ons afvragen waar we zelf zijn. En misschien ben je nog aan het wachten op het addertje onder het gras? Dat was er niet! Er werd wel de mogelijkheid aangeboden om na deze Mastermind voor persoonlijke coaching te gaan, maar dit aanbod was zo vrijblijvend dat het er zeker mocht zijn. ENGELEN Tijdens de Mastermindsessies werd er ook regelmatig over lieflijk gevederde schatjes, ook Engelen genoemd ;-), gesproken. Ik had zelfs het idee dat sommige deelnemers hier echt in ‘geloofden’ want ze vertelden hun ervaringen met Engelen alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Ook was er een dame die zwaar ziek was en hier zo goed mee overweg kon omdat ze al haar vertrouwen in de Engelen had gelegd. Het leek voor mij op dat moment serieuze kost, maar omdat die verhalen één voor één zo positief en verrassend waren, ging ik ook hier weer meer voor open staan… En waar ruimte is voor nieuwe dingen, mag je er zeker van zijn dat die ruimte ingevuld zal worden ;-). Zo kwam ik niet veel later op de werkvloer in contact met H.D. , een zelfstandige, vriendelijke en kokette dame. Ze werkte op een afdeling waar ik regelmatig langsging om advies te geven. Totaal niets liet vermoeden dat zij met het spirituele bezig was en toch kwamen we plots tijdens een gesprek over koetjes en kalfjes bij de Engelen terecht! H. had zelf ook al heel wat mooie ervaringen door het werken en communiceren met Engelen beleefd . Haar pakkende verhalen lieten een diepe indruk op me na en ook al spraken we wat gedempt en hielden we de omgeving nauwlettend in het oog, alles leek zo puur, echt en natuurlijk. Dus, als H., als vrouw van de wereld, met 2 voeten op de grond, zonder geitenwollen sokken zich met Engelen 'bezig hield', wat zou er dan kwaad kunnen? Geprikkeld door haar verhalen en omdat we beiden nood hadden om eens vrijuit te kunnen spreken in een andere omgeving, trakteerden we onszelf op een luxe-ontbijt in een gezellige zaak in Hasselt. ![]() Na het ontbijt, waarbij het hoofdthema natuurlijk Engelen was, passeerden we een boekhandel waar sets met Engelenkaarten te koop waren. En nadat me nogmaals bevestigd werd dat deze kaarten enkel met positieve energie werken, durfde ik het aan om mijn eerste set Engelenkaarten ‘Boodschappen van de Engelen’ van Doreen Virtue te kopen! Het zou niet mijn laatste zijn ;-)! Eenmaal de eerste stap in de spiritualiteit gezet... ***EINDE DEEL 3*** *Als je Dr. Google raadpleegt voor de ‘ziekte’ spiritueel ontwaken dan krijg je o.a. een lijst met 40 symptomen voorgeschoteld. Neem gerust aan dat ze één voor één (of gezamenlijk) de revue zijn gepasseerd vanaf mijn 40e en dat ze gedetailleerd de ingrediënten zijn van mijn vage maar alles omvattende omschrijving: er was van alles gaande.
0 Opmerkingen
VAN POSITIEF DENKEN NAAR OP WONDEREN VERTROUWEN My Story: IK BEN WIE IK BEN, NIET MEER OF MINDER - DEEL 2 Wanneer je anders denkt dan je dacht, zal je anders doen dan je deed en krijg je andere resultaten dan je kreeg. Warning: Van het ogenblik dat je de keuze maakt om positief denken in je leven te integreren, zal je hier voor altijd mee blijven verder gaan. Dit is het startpunt van een levenslang proces: jouw persoonlijke groei. De weg gaat zoals de oorspronkelijke processie van Echternach: 3 stappen vooruit en 2 achteruit. Er is geen stoppen aan en je kan niet meer terug naar het oude, nooit meer. Heb je je nog niet laten afschrikken? Goed zo, want de prachtige taferelen onderweg zullen ervoor zorgen dat de pijn van eventuele blaren en eelt op je voeten, slijt. En opnieuw…Was dit het leven? Alles was er, maar dit kon toch niet alles zijn??? Er moest iets gebeuren!Het smalle, hoge raam aan de zijkant van het huis-probleem werd dus aangepakt door ‘gedwongen’* andere activiteiten te doen tussen 16u en 16u30. Wie zou toch ooit kunnen denken dat opruimen, afwassen, stofzuigen of de hond borstelen, dé redmiddelen zouden zijn om me van een levensgroot probleem af te helpen :D! Maar dan was er nog dat professionele pijnpunt… Wat moet zijn, zal zijn - want ‘toevallig’ kwam er in dezelfde periode, we zijn nog altijd najaar 2007, online een aanbod ‘loopbaanbegeleiding’ voorbij gewandeld. In 4 sessies van 1 uur zou je met deze begeleiding erachter kunnen komen wat je goed kan, waar je blij van wordt en wat je op werkvlak belangrijk vindt. Mijn nieuwsgierigheid was geprikkeld, ik zou ervoor gaan. Dit was een opnieuw een beslissing die mijn leven compleet zou veranderen! Uit een select groepje van centra in Hasselt die loopbaanbegeleiding aanboden (2007!), werd mijn keuze bepaald door het centrum dat qua locatie makkelijkst bereikbaar was. Daar had de eerste kennismaking met Katrin Van de Water** plaats. Via gesprekken en opdrachten gingen we samen op zoek naar mijn professionele energiegevers –wat je goed beheerst en waar je blij van wordt, zodat je energie krijgt- en mijn energievreters –wat je ook helemaal onder de knie hebt, maar wat je niet interessant vindt waardoor je energie wegvloeit. We gingen kijken naar mijn persoonlijke normen en waarden***. En de som van deze delen brachten me naar wie ik was. Door tijd te nemen om de focus tijdens deze sessies op mezelf te richten, kwam er weer rust in mijn hoofd. Mijn energiepeil schoot letterlijk omhoog en … ik had weer zin in het leven! Deze ommezwaai in mijn energiestatus was ook de wet van karma niet ontgaan. De wet van karma is de wet van oorzaak en gevolg van je handelingen. Alles wat je denkt, zegt en doet verspreidt een energetische trilling. Vroeg of laat komt daar een energetische reactie op om opnieuw in balans te kunnen komen. Dus of je het er nu eens mee bent of niet, het blijft heel simpel: wat je uitstuurt, trek je aan. Extra info: In die periode nam ik ook het artiestenmamagement van Kaylie, onze oudste dochter, die enige tijd voordien haar eerste stappen in de muziekwereld gezet had, op me. Dat, toch wel speciale, wereldje was niet helemaal vreemd voor me door een muzikale kleine zus die in de beginjaren van VTM regelmatig in o.a. 10 om te Zien**** te zien was. Heel snel na de derde coachingsessie bij Katrin werd ik gecontacteerd door een medewerker van ÉÉN (VRT) met de vraag of Kaylie interesse had om deel te nemen aan selecties voor ‘De Provincieshow’. Het bleek om een gloednieuw muzikaal showprogramma te gaan, waarin ook radiostem Peter Van de Veire zijn televisiedebuut als presentator maakte. In het programma ging één op zoek naar de meest muzikale provincie van Vlaanderen. ![]() En natuurlijk heb je hierin interesse als je zoals Kaylie zo goed als muziek & entertainment ademt ;-). Na de bewuste selectie volgden er op enkele weken tijd 2 Tv-optredens op ÉÉN. De opdracht tijdens de eerste show was Girlfriend van Avril Lavigne brengen. ![]() In de finale ging het dak eraf tijdens een stomende Elvis-medley die netjes met Sofie Van Moll en Kim Buttafuoco ingestudeerd werd. Maar dit was nog niet alles! Ook professioneel kwam er een cadeautje uit de lucht vallen. Eerlijk als ik ben, had ik in het ziekenhuis al enkele keren aangegeven dat ik nood had aan een extra uitdaging. Telkens zonder gevolg. Tot er na een controle in een ander ziekenhuis een torenhoge boete voor bepaalde inbreuken ( o.a. tegen de wettelijke arbeidsduurgrenzen) werd uitgeschreven. Strenge controles in diverse ziekenhuizen zouden volgen en dat wat was mijn geluk. Want plots kreeg ik de kans om een voor mezelf geweldig uitdagend nieuw project m.b.t. de wettelijke arbeidsduurgrenzen ziekenhuishoog en - breed te gaan uitrollen. Helemaal mijn dada! Het leek alsof door de 3 eerste loopbaancoachingsessies zoveel in gang gezet werd en al voor zo’n reusachtige omwenteling gezorgd was, dat het op dat moment allemaal eventjes genoeg was voor me. Ik had weer energie voor 10, ik kon me uitleven in allemaal interessante projecten en ja, ik voelde me weer helemaal leven. Als gevolg van de positieve flow van het muzikale ÉÉN-avontuur én het nieuwe professionele project, annuleerde ik sessie 4 die bij het pakket hoorde. “Geen enkel probleem!” hoor ik Katrin nog zeggen “mocht je dit uur nog ooit willen opnemen, dan blijf je er altijd recht op hebben.” ***EINDE DEEL 2*** *Wetenschappelijk onderzoek toont aan dat wij mensen maar heel beperkt bewuste keuzes maken. We handelen grotendeels op basis van onze routines. Slechts voor 5% handelen we bewust, wat betekent dat we voor 95% functioneren vanuit ons onderbewuste. Ons brein heeft een 7-tal weken bewuste training nodig om hergeprogrammeerd te worden. -->Niet dat ik dat op dat moment wist, maar laat het bewijs dat het mij gelukt is, ook voor jou een bewijs zijn dat iedereen het kan. Dus JIJ ook! Het enige wat absoluut nodig is, is de WIL om te veranderen. **Katrin Van de Water: Sommige mensen kom je 1 keer tegen in je leven. Je krijgt de kans op een krachtig leermoment, waarna ze verdwijnen. Dan weet je dat hetgeen je van hen mocht leren of wat zij van jou mochten leren, ‘afgehandeld is’. Sommige mensen kom je meerdere keren tegen. Jullie leerplan was nog niet afgewerkt maar er was tijd nodig om verder op andere gebieden persoonlijk te kunnen groeien. Katrin hoort bij dit laatste groepje, onze ontmoeting in 2007 bleek dus niet de laatste ;-). ***We zijn nu 13 jaar verder en regelmatig kijk ik nog eens naar mijn lijstje: Favoriete Vaardigheden Favoriete Waarden Coachen Eerlijkheid Plannen-organiseren-delegeren Uitdagingen aangaan Initiatief nemen Contact met mensen Bemiddelen Kennis/zelfontplooiing Netwerken Veranderingen/afwisseling Deze checklist kan perfect afgevinkt worden in hetgeen ik dagdagelijks doe. En dat is ook de bedoeling van loopbaanbegeleiding: finetunen wat past bij wie je bent, zodat je eventueel je eigen functie kan omvormen (jobcrafting) of op zoek kan gaan naar dé job van je leven. ****Shanady (mijn kleine zus Nadine) in 10 om te Zien |
ZIN OM TE LEZEN?
Februari 2025
Wie ben ik?Hallo! |