 “Je moet het geweldig goed doen, als ik je website bekijk” waren haar eerste woorden nadat ik haar met veel enthousiasme (waarschijnlijke té - but that’s me) ontvangen had.
‘Zij’ was een icoon in haar vak van welsprekendheid en ondersteuning zoekende in dat talent, vond ik het mezelf waard om haar in 2015 als coach onder de arm te nemen. “En je bent nogal vol van jezelf, ik lees, zie en hoor overal ‘IK’ ‘IK’ ‘IK’ ‘IK’ “ ging ze verder. “Oh, neen, helemaal niet” repliceerde ik (toen nog) lachend “door vanuit mezelf/ik, te schrijven en te spreken, wil ik duidelijk maken dat het om mijn visie, mijn indrukken, mijn beleving gaat. Wat men leest of hoort is geen te nemen of te laten waarheid en niemand hoeft hier mee akkoord te gaan.” Het is intussen bijna 10 jaar geleden en ik ben er zeker van, als dit vandaag zou gebeuren, dan zou mijn lichaamsgevoel geen plaats voor twijfel laten en namen wij na 15 minuten afscheid van elkaar. Maar ‘als’ is bijna nooit de realiteit en ik herinner me nog altijd dat er bij haar vertrek, anderhalf uur later, een verweesde Sabine aan de voordeur achter bleef. Ik had me zo verheugd op deze ontmoeting en nu voelde ik me zo klein dat ik zelfs onder de deurspleet van de voordeur terug naar binnen had kunnen gaan. Ze was een kei in haar vak, daar was geen twijfel mogelijk, maar een coach? Neen, ik had zelfs het idee dat ze haar eigen frustraties bij mij kwam neerleggen en hoe ik ook al weer mijn best had gedaan, deze vrouw begreep mij op geen enkel moment… Resultaat: van zodra de voordeur dicht was, ben ik in tranen uitgebarsten en het enige wat nog lukte was m’n bed inkruipen om anderhalf uur later terug te herrijzen ;-). En mocht je eraan twijfelen: Alles gebeurt om een reden en intussen ben ik de dame dankbaar voor de figuurlijke klappen die ze me gaf. Ze zorgde(n) ervoor dat ik nog meer achter mijn eigen manier van communiceren bleef staan, omdat het waarom voor mezelf nog belangrijker werd. Via deze ervaring van 10 jaar geleden maak ik een vertaalslag naar het NU. Voor mij blijft authenticiteit en puurheid in communicatie (en mijn leven in totaliteit) heel belangrijk. Al hoort daar voor mij chaos, van de hak op de tak, van hier naar daar en misschien soms zelfs mis-communicatie bij. En daar mag ook iedereen zijn eigen keuze in maken. Zo zijn de voorbije maanden mijn posts persoonlijker geworden, met misschien nog meer nadruk op ‘ik’. Zelfs in die mate dat er verschillende goedbedoelde reacties gekomen zijn in de zin van “Je weet toch dat je je heel kwetsbaar opstelt door dit te delen?” Ja, dat weet ik en daar ben ik helemaal OK mee, wetende met welke intentie mijn woorden de wijde wereld worden ingestuurd. Dit is het leven, dit is mijn leven en waar anderen in mijn verhaal betrokken zijn, heb ik bij hen ook altijd eerst gecheckt of ze ermee akkoord gaan als ik iets in een bepaalde vorm deel. Wie zich stoort aan mijn ‘ik’, kent me niet. Wie me kent, stoort zich niet aan mijn ‘ik’ omdat die weet dat ‘ik’ mijn spreektaal en niet mijn ego is. En wie me niet kent en zich niet stoort aan mijn ‘ik’, weet dat alles om de boodschap gaat. Kwetsbaarheid is openheid, is je laten zien wie je bent en wat je voelt, is je masker afzetten. Wetende dat er altijd mensen zijn die een mening hebben maar nog meer wetende dat er mensen zijn die iets uit je verhaal kunnen meenemen. Daarom blijf ‘ik’ schrijven vanuit ‘ik’ -totaal niet omdat ik vol ben van mezelf- maar omdat ik leef vanuit ‘ik’ net zoals jij, want we zijn allemaal onze eigen ‘ik’ in dit mega-grote plaatje van universele energie. LIefs Sabine 🙏🏻💝
0 Opmerkingen
 When someone is not meant for you
The univers will trigger tem to mess up, like hurt you or disappoint you… until you get the message to release them. Because you can’t find the right person if you’re still holding on the wrong one. Remember, stopping worrying about the wrong person is not an ending, but a new beginning. It is an act of Faith in yourself and in the future, where you will find the love and happiness you truly deserve. Bij het lezen van bovenstaande woorden besefte ik opnieuw iets heel belangrijk: alles wat we in het leven ervaren, volgt een bepaalde weg en vaak is het de weg die hier beschreven staat. In deze tekst gaat het over ‘someone’, maar je kan dat net zo goed vervangen door ‘something’. Mijn gedachten namen me meteen terug naar mijn laatste job in loondienst in een ziekenhuis, waar ik onze samenwerking na 8 jaar op een pijnlijke manier beëindigde. Ik was gekwetst, begreep niet hoe bepaalde dingen ‘normaal’ werden gevonden, en voelde me diep teleurgesteld. Daarom besloot ik ontslag te nemen. Dat is intussen 14 jaar geleden, en ik had toen nog echt geen idee van hoe het universum (tegen)werkt 😅. Nu zie ik die turbulente periode als een 'ingreep' van het universum. Want ik ben altijd positief, flexibel en kan veel verdragen, maar wanneer mijn kantelpunt bereikt is, vertrouw ik volledig op mijn intuïtie en spring ik in het onbekende (maar ook dat had ik toen nog niet door 😉). Daarom ben ik het universum -en alle medespelers met wie ik in deze situatie een zielscontract had- ZOOOOO dankbaar🙏🏻 dat ik destijds stevig tegengewerkt werd, want anders zou ik niet doen wat ik vandaag mag doen. En misschien geldt dat ook voor jou: Wat is hetgene waarvan jij voelt dat het universum je tegenwerkt? Is het professioneel? Vriendschappelijk? Relationeel? …? ⭐️Durf het nu aan te kijken⭐️ Want de kans is groot dat je jezelf telkens weer aanpast en niet durft uit te spreken wat je eigenlijk wil zeggen. Ga communiceren vanuit je gevoel, vanuit je hart en als de ander simpelweg niet begrijpt wat je bedoelt, wees er dan maar zeker van dat dit niet de speeltuin is waar jij gelukkig zal worden. Vaak is het ons verstand wat in de weg staat, hier ontstaat de angst en stappen we uit onze verbinding met onze leiding. En toch wil ik je hier de ✨kracht✨meegeven dat je het dit keer anders gaat aanpakken! Kies voor jezelf, spreek je uit en handel vanuit je hart. Je zult merken dat het universum nieuwe kansen uit z’n mouw schudt – kansen waarvan je nooit zou gedacht hebben dat ze voor jou bedoeld zouden zijn. ✨I CAN AND I WILL✨ Geniet van het weekend! LIefs Sabine 🙏🏻💝 ps: vind je het moeilijk om zelf te zien of te benoemen waar je tegenaan loopt? Ik help je hier graag mee.  Ik neem je eerst even mee terug naar 17/6/2024:
Yes I did 🤩🤩🤩! Dat bewegen belangrijk is om je goed te voelen, weet intussen iedereen. Al betekent ‘weten’ niet automatisch ‘doen’ (herkenbaar? 😉) Tot mijn 18e was ik gebeten door volleybal. Sterker nog: het was mijn leven. Ik ruilde zelfs de Rome-reis in mijn 6e middelbaar, waar iedereen zo naar uitkeek, in om België -in discipline volleybal natuurlijk- te vertegenwoordigen op de FISEC-spelen in La Coruña in mijn 5e middelbaar. En dat met veel plezier! En elke week fietste ik minstens drie keer van Spalbeek naar de sporthal van Kermt, door weer en wind. Dat was de thuisbasis van VCB Kermt (geel-groen olé!). Ook al had ik mijn lengte niet echt mee voor deze sport, toch maakte ik me met veel teamspirit verdienstelijk als gepassioneerde, vinnige passeur 🏐. Na een blessure (op mijn 18e dus) was ik als voormalig basis-speelster weer helemaal in orde en klaar om te spelen, maar de trainer/coach zag dat precies. En omdat ze de zoveelste week weer niet in de basis ploegopstelling zat en zelfs geen invalbeurt kreeg nadat dit beloofd was, zegt Sabine opeens “Goed, dan stop ik ermee 😎!” “Weet je wel wat je doet?” vroegen mijn bezorgde ouders die wisten dat volleybal mijn leven was. En ja hoor, da’s Sabine ten voete uit: als ik een keuze maak, zijn alle gevolgen overwogen en is het helemaal goed. De jaren erna speelde ik recreatief volleybal bij een fijne ploeg in Tuilt. Daarna kon ik mezelf motiveren om te gaan joggen of thuis Tae Bo te doen (misschien ken je Billy Blanks ook nog 😃?). Er waren ook periodes waarin ik helemaal niet sportte en dan weer wat yoga deed. Zo kabbelden de jaren voorbij. In 2017 stortte ik me vol overgave op pilates. En dat mag je weer letterlijk nemen. 3 keer per week was ik op de mat te vinden tot een glijpartij in bad me via gekneusde ribben duidelijk maakte: take it easy! 😅 De eerste jaren gaven groepslessen me voldoende voeding waarna ik in 2022 overschakelde naar toestel-pilates in kleine groep. Toch besloot ik eind september 2023 mijn abonnement niet meer te verlengen. Ik had het gevoel of ik me meer en meer naar de workouts moest slepen. En week na week leken mijn lichamelijke krachten af te nemen en nam mijn buikomvang recht evenredig toe 🥴. En dan belandde ik enkele dagen later -op 1 oktober 2023- met een hartslag van 160 op de spoed… Er was dus wel degelijk meer aan de hand maar ik kon er nog altijd geen vinger op leggen. Tot ik, tijdens een gesprek met de huisarts enkele dagen later, helderheid kreeg toen hij zich voorzichtig over typische ‘burn-outklachten’ begon uit te spreken. Er was enorm veel herkenning in de inhoud van dat gesprek en toch kwam daar de ongelovige Thomas weer in mij naar boven: "Burn-out? Ik? Dat is niet mogelijk want ik doe zo graag wat ik doe, daar heb ik totaal geen stress van.” Maar uit het gesprek met de huisarts was blijven hangen dat langdurige stress, in welk levensgebied dan ook, de uitlokkende factor voor een burn-out kan zijn. Hierdoor wist ik precies waarom ik eronder door gegaan was… Uitgebreide medische tests gaven aan dat er fysiek geen probleem was, en de oorzaak van de hartslag 160 was voor mezelf intussen duidelijk: stress. Er was werk aan de winkel en op mentaal vlak ging ik hard aan de slag maar mijn lijf bleef achter… In de maanden daarna werd het niet beter. Stijf en stram kroop ik 's ochtends uit bed om dan met pijnlijke knieën de trap af te schuifelen. "Ach, ik word een dagje ouder", durfde er al een gedachte door mijn hoofd dansen. Tot mijn hoofd weer helder kon denken en die flauwe zever-gedachte aan de kant gezet werd. Ook voelde ik na lange tijd mijn energie weer stilletjes aan borrelen en werd de behoefte om opnieuw fysieke kracht te gaan opbouwen, met de dag groter. Ik was zelf online al op zoektocht gegaan, tot de reddende gedachte als een veertje uit de hemel neerdwarrelde: 'Stop met zoeken en VRAAG (aan het Universum) waarnaar je op zoek bent.’ En zo gooide ik mijn vraag ‘naar boven’ met minimale vereisten (😅😅) om een sport te vinden
“Makkie” dacht ik 😎 (Helemaal niet, want ik besefte dat dit een hele boterham was en toch…) En toch… Diezelfde avond nog kwam ik op een site terecht van een gym in de buurt. 1.Waze gaf 6’ verplaatsingstijd aan ✅. 2-3.Er was een efficiënt, individueel Egym-aanbod van 2x 30’/week ✅. 4. Ruime uurroosters van ‘s morgens tot ‘s avonds✅. 5. Egym is voor jong en oud ✅. 6. Een kortlopend abonnement van 3 maanden was mogelijk aan een voor mij aanvaardbaard maandelijks tarief✅. Wanneer je zo’n antwoord van hierboven krijgt dan is het natuurlijk wel de bedoeling dat je er iets mee gaat doen. Daarom legde ik gisteravond een kennismakingsgesprek voor vanmiddag vast met als resultaat dat ik vanaf 1/7 voor een proefperiode van 3 à 4 maanden, minimum 2 keer per week in de Egym van Brooklyn Gym in in Schulen te vinden ben 🤩. Liefs Sabine 🙏🏻💜 **** Tot zover mijn woorden van 17/6/2024 Ben je nog helemaal mee? Dan gaan we verder **** Nu mag je even de sprong naar vandaag 3/2/2025, het moment dat dit vervolg eraan komt, maken. **** Misschien is het je al opgevallen dat het kennismakingsgesprek op 17/6 plaats vond en het abonnement pas inging op 1/7? Het was heel vreemd maar op het moment van intekenen, kon ik op geen enkele manier beslissen om onmiddellijk van start te gaan. Allerlei excuses gingen door mijn hoofd in de zin van “ik start na het bouwverlof want anders kan ik dan al 3 weken niet komen” (terwijl we geen specifieke vakantieplannen hadden), “oef, dit is niets voor mij zo onmiddellijk beslissen” (terwijl je je slechts 3 maanden verbindt en geen leven ;-) ) en ik weet niet wat er nog allemaal voorbij kwam, tot ik plots zei: “Ik kan starten op 1/7!” En vanaf dan was ik Brooklyn Gym-lid. En niets gebeurt zonder reden… Op 26/6 belandde ik opnieuw op de spoed met hartslag 160 - opnieuw getriggerd door een stresspiek… Nadat de huisarts bevestigde dat sporten zeker goed zou zijn voor mijn fysieke en mentale weerbaarheid, startte ik dus effectief op 1/7. Zoals je me intussen kent, ga ik er weer helemaal voor en durf mezelf een gezond verslaafd - 3 sessies per week - lid van Brooklyn gym te noemen 🔥🤩. **** En zelfs toen we met ons gezin een hele zware periode doormaakten einde september 2024, was de gym mijn drijfveer om me niet op te sluiten in mijn eigen wereld, om door fysieke inspanning emotionele verwerking toe te laten, om naar buiten te blijven komen en om mezelf staande houden… **** Na meer dan 40 jaar diëten (mijn eerste dieet op mijn 15e was het ‘bruin brood’-dieet 😅) en jojo-en kan ik op mijn 56e zeggen dat ik nu het lichaam heb wat voor mezelf klopt als ik in de spiegel kijk. Mijn kracht vanbinnen matcht met hetgeen ik zie (en dat voelt geweldig goed). En ik durf het zo benoemen want Ik heb het niet gekregen, ik heb er hard voor gewerkt. Enkele weken geleden heb ik nog gezegd: “Ik wil meer, ik wil gespierdere armen en extra aan mijn buikspieren werken.” Dus met extra oefeningen in de open gym, ben ik al aan mijn nieuwe doelen aan het werken 😁. Dit verhaal is geen promostunt – voor mij geldt: waar het hart van vol is, loopt de mond over 🤩. En dat voor het allerbelangrijkste en het hoogste goed: Mens sana in corpore sano 💪🏻 Liefs Sabine 🙏🏻💝  Goedemiddag💝
|
ZIN OM TE LEZEN?
Februari 2025
Wie ben ik?Hallo! |
RSS-feed
Copyright © 2025 Sabine Liefsoens. ALL RIGHTS RESERVED.